Havenaar: geen roze wolken, de lucht blijft groen-geel

Mike Havenaar beleeft mooie tijden bij ADO Den Haag. De afgelopen drie wedstrijden leverden zeven punten op en de Japanse aanvaller kwam dit seizoen al twaalf keer tot scoren.

De spits heeft een bijzondere band met de Haagse club: zijn vader Dido speelde er tachtig wedstrijden in het eerste. “We hadden het bij ons thuis aan de keukentafel al over ADO Den Haag”, vertelt zoonlief.

"We bespraken de fanatieke fans en de pracht van de club. Ik ben ADO bovendien dankbaar. Ik was een jaar lang buiten beeld van serieuze clubs", beseft Havenaar, die in 2015 voor HJK Helsinki in de Finse competitie speelde. “Dankzij ADO ben ik nu weer op de goede weg. Ik voel me er zeer thuis.”

Ying-yang

De 28-jarige aanvaller scoorde dit seizoen viermaal met het hoofd, viermaal met zijn linkerbeen en evenzoveel met zijn rechter-. “Statistieken zijn bij mij eigenlijk altijd evenwichtig. Wat dat betreft ben ik behoorlijk ying-yang. Maar ik scoorde acht goals voor de winterstop en vier erna, dus dat kan beter. Voor de volledige balans moet ik vanavond tegen PEC vier goals scoren.”

“Nederland voelt als thuis. En de voetbalstijl past bij me. Ik mis Japan wel. Tijdens de rustweken ga ik altijd terug. Mijn familie woont in Nederland, maar ik mis mijn vrienden. Net als Japans voedsel. En het weer. Eigenlijk is alles beter in Japan”, lacht Havenaar.

“De dames zijn ook beter. Oh, dat moet ik natuurlijk helemaal niet zeggen… Nu krijg ik iedereen tegen me. Ik ken de Haagse meisjes ook niet echt. Ik verkeer niet veel in het nachtleven.”

Strand

Havenaar zegt met plezier in Den Haag te wonen. “Het is een prettige stad en het strand is mooi. Ik kan niet wachten tot het zomer is.” Havenaar weet niet of dat jaargetijde ook een transfer met zich mee zal brengen. “Ik beleef een goed seizoen, we zien wel wat erna komt. Voorlopig ben ik volledig gefocust op Den Haag.”

“Ik heb veel plezier met het team, de ploeg is hecht. Meestal zijn er in ieder team wel een paar mensen aan wie je een hekel hebt, er is altijd wel wat wrijving onderling. Dat is er bij ADO nu helemaal niet. Voor het eerst praat ik echt met iedereen van de club en gaat iedereen goed met elkaar om. We hebben veel lol. ADO voelt als een familie.”

“Bij Vitesse was dat anders. Het laatste seizoen dat ik daar speelde, stonden we voor de winterstop eerste. We lagen goed op koers, maar things started to break down. Elk team werkt anders. Maar ik wil niks slechts zeggen over Vitesse. Ik heb het daar ook naar mijn zin gehad.”

Havenaar heeft zich door zijn goede vorm weer in de kijker gespeeld bij het Japanse elftal. In 2011 speelde hij zeventien wedstrijden voor Japan, waarin hij vier keer doel trof. “Ik had eigenlijk verwacht in de winterstop iets van ze te horen”, bekent Havenaar. “Dat gebeurde niet, maar sinds een paar weken hebben we nu toch contact. Ze volgen mijn wedstrijden en ik hoop terug te keren in het nationale team. Als ik hier blijf scoren, kunnen ze me niet negeren.”

Lastig te interviewen

Sommige journalisten beweren dat het lastig is Havenaar te interviewen. Hij beaamt dit. “Ik heb geen onderwerp waar ik echt gepassioneerd over ben. Misschien dat ik daarom lastig ben.” Heeft hij dan geen hobby’s? “Nee, eigenlijk niet.”

De Nederlandse cultuur misschien? Ook niet. Of toch wel. “Ik breng graag tijd door met mijn dochtertje. Voor de rest heb ik geen belangstellingen.” Havenaar aarzelt, en lacht: “Ik denk dat ik eigenlijk een heel saaie jongen ben.”

Vorige week verraste Dennis van der Heijden vriend en vijand met een droomdebuut. De afgelopen woensdag 19 jaar geworden aanvaller kwam in de 79ste minuut binnen de lijnen, zette een minuut later bij zijn eerste balcontact de 2-2 op het scorebord en maakte even later ook zijn tweede doelpunt.

Succesformule

“Ik was erg verrast hem meteen te zien scoren, met zijn eerste balcontact zelfs. Kippenvel. Wij waren allemaal verbaasd, we kenden hem nauwelijks. Ik had hem zelfs nog nooit ontmoet,” vertelt Havenaar.

“Ik hoop dat wij samen een succesformule worden. Van der Heijden-Havenaar. Maar als spelers om hem heen, moeten we hem met de voeten op de grond houden. Hij is een echt talent, maar kan nog veel leren. Geen roze wolken, de lucht blijft groen-geel.”