Shanne Braspennincx en Elis Ligtlee in actie tijdens de EK in Apeldoorn
NOS WielrennenAangepast

Het jaar van 'tikkende tijdbom' Braspennincx

Het jaar begon met een mooie zilveren medaille op het WK, maar 2015 eindigt voor baanwielrenster Shanne Braspennincx met een boel onzekerheid en slechts hoop op Rio. Wat daar tussenin gebeurde? "Een hartaanval. Ik was een tikkende tijdbom."

Het liep aanvankelijk op rolletjes, haar pré-olympische seizoen. Oké, de teamsprint met Elis Ligtlee had beter gekund tijdens de wereldkampioenschappen in februari. Maar op het onderdeel keirin was daar opeens een verrassende en hoopgevende tweede plaats.

Dus trok de 24-jarige wielrenster nietsvermoedend naar de Verenigde Staten voor een lang en intensief trainingskamp. Daar ging het echter mis.

Braspennincx was een "tikkende tijdbom"

"Dan ben je daar tijdens een wedstrijd aan het uitrijden en krijg je de klachten. De bekende klachten", omschrijft Braspennincx haar hartinfarct. "Ik kreeg last van mijn borst, kreeg het benauwd, voelde mijn linkerarm." Ze werd misselijk en het zweet gutste uit haar lichaam. "Ik heb uiteindelijk zelf gezegd: nu naar het ziekenhuis."

Schok

Ondanks de symptomen, was het een schok voor haar. "Toen ze later zeiden dat het een hartaanval was, zei ik: sorry? Hartaanval?"

Een herstelproces volgde. Maar ook daarin traden complicaties op. "Ze hebben me gedotterd, een stent geplaatst. Die stent had de boel open moeten houden voor mijn kransslagader, maar hij is dichtgegaan." In Amsterdam volgde in september noodgedwongen een tweede ingreep.

Braspennincx pakt in februari zilver op WK baan

Naar antwoorden hoefde ze niet lang te zoeken. "Hoe het kan? Ik heb een medische afwijking. Genetisch bepaald. Ik was een tikkende tijdbom." Braspennincx weet dat het geen gevolg is van het leven als topsportster. "Dit had ook tijdens televisie kijken kunnen gebeuren. Het is een foutje van mijn lichaam. Het zit in de familie. Mijn vader moest gedotterd worden op zijn 35ste."

Haar aanvankelijke reactie was: "Ik wil zo graag gezond zijn. Het leven is me té dierbaar." Maar die kriebel volgde ook. In oktober begon ze weer met trainen. Maar of ze zich volledig op de Spelen mag gaan richten, wordt pas in januari duidelijk. "Dan heb ik medische testen die uitsluitsel moeten geven. Dan gaat het licht op rood of op groen. Als het aan mij ligt, wil ik heel graag."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl