Er wordt gesproken van een historisch akkoord in Parijs: bijna 200 landen zijn het eens geworden over een reeks klimaatmaatregelen. Wat hebben ze afgesproken?
Opwarming Een beperking van de opwarming van de aarde tot "ruim onder de 2 graden". Gestreefd moet worden naar 1,5 graad. Dat laatste was vooral een wens van een aantal eilandstaten; die vrezen dat ze letterlijk onder water komen te staan als de aarde te veel opwarmt.
Uitstoot De landen streven ernaar dat er snel een einde komt aan de stijging van de uitstoot van broeikasgassen. De partijen zijn zich ervan bewust dat het voor arme landen langer duurt dan voor rijkere om snel de piek in hun uitstoot te bereiken, omdat in een aantal landen de economie net op gang komt.
Dat kan voor sommige landen betekenen dat ze later beginnen met de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Landen moeten doen wat in hun vermogen ligt. Maar halverwege deze eeuw moet de uitstoot van de broeikasgassen in balans zijn met wat de aarde kan opnemen aan deze gassen.
Evaluatie Het klimaatbeleid van alle landen die deelnemen aan de conferentie wordt elke vijf jaar geëvalueerd. Ieder land moet steeds beter worden. De ambities mogen niet meer naar beneden worden bijgesteld, ze moeten juist telkens worden aangescherpt. De eerste wereldwijde evaluatie is gepland voor 2023.
Emissie Landen kunnen hun reducties in andere landen realiseren en in emissies handelen.
Bijdrage Voor de klimaatconferentie van 2020 moeten de partijen het doel stellen elk jaar minstens 100 miljard dollar (91 miljard euro) ter beschikking te stellen voor armere landen, die moeite hebben om het streven van de klimaattop bij te benen. De bijdrage hieraan door ontwikkelingslanden is vrijwillig.
Ratificatie Het verdrag treedt officieel in werking als 55 landen het hebben geratificeerd. Die moeten samen ook verantwoordelijk zijn voor minimaal 55 procent van de mondiale uitstoot.
