NOS Nieuws

Overpeinzingen van 'de Grote Hoogland': links en rechts herijken

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

Met een schuinse glimlach zit de boomlange columnist aan een tafel in Scheltema, het roemruchte oude journalistencafé vlak bij de Amsterdamse Dam. Buiten komt een forse stroom toeristen langs. Als hardnekkige plaag is dat een vaak terugkerend thema voor Rob Hoogland, naast de politiek.

Sinds 1 januari 1989 schrijft hij een dagelijkse column voor De Telegraaf. Bij de verschijning van De Grote Hoogland, een persoonlijke keuze uit zijn stukken van de laatste vijf jaar, overpeinst hij aan de oude cafétafel: "Links en rechts zijn aan herijking toe."

Een persoonlijke ambitie is het nooit geweest, vooraanstaand columnist worden. Hoogland zegt het met nog iets van verbazing in de voormalige stamkroeg van oude Telegraafcoryfeeën, zoals Jacques Gans. Als verslaggever interviewde hij de hoogbejaarde PvdA-leider Willem Drees.

Eigen richting

Hij versloeg de Tour de France-overwinning van Joop Zoetemelk. In 1984 begon hij tijdens de Olympische Spelen als columnist, op aangeven van redactiechef Anton Witkamp. Op 1 januari 1989 werd Hoogland de opvolger van Leo Derksen, de aartsconservatieve Telegraafcolumnist, geliefd door vele lezers.

Hoogland’s opa was nog mede-oprichter geweest van de SDAP, afdeling Alkmaar. Zijn vader was een keurige Noord-Hollandse KVP'er, zijn moeder kwam uit een rood nest. Als columnist probeerde hij in het begin in Derksens spoor te blijven, zoekend naar een eigen richting.

Ik vind mezelf helemaal niet links of rechts.

Columnist Rob Hoogland

Hij wilde eigenlijk niet te veel over politiek schrijven, maar het onderwerp was onvermijdelijk. Hoogland ontwikkelde zich als een prominent hekelaar van de PvdA, maar haalt als observator boven alle partijen ook links en rechts uit naar de VVD en de PVV.

In Scheltema overpeinst hij: "Ik vind mezelf helemaal niet links of rechts. Over bepaalde ideeën ben ik heel links en over andere heel rechts, Kijk naar de PVV: die zijn op bepaalde gebieden bijna ultralinks, zoals de verdediging van de AOW en de pensioenleeftijd."

Hoogland observeert ook regelmatig de verwording van hoofdstad Amsterdam: vrijplaats van wilde horden fietsers. Als Rijksmuseum-directeur Wim Pijbes de stad goor en vuil noemt, vindt hij Hoogland aan zijn zijde. Toch is het maar een onderdeel in zijn beschouwingen, variërend van de pompstationgehaktbal, de nieuwe beenmode van KLM-stewardessen, of pikante persoonlijke bedgeheimen.

De wereld is al zwaar genoeg.

Columnist Rob Hoogland

In een combinatie van scherpte, mildheid en tegendraadsheid heeft Hoogland een grote eigen aanhang verworven. Bij onze ontmoeting komen er twee oudere vrouwen op hem af die hem bedanken voor hun dagelijkse leesplezier.

Zelf relativeert hij zijn invloed het liefst: "Ik heb me daar nooit zo mee bezig gehouden. Anders zou ik met groot gemak terugdeinzen voor onderwerpen. Ik schrijf voor mijn vrouw en mijn familie, wil dat handhaven, met zelfspot, een lichte toon. Niet te zwaar. De wereld is al zwaar genoeg."

Ook voor de niet-Telegraaf-lezers dan: hoe is het met Nederland? Rob Hoogland, met zijn grijns: "We staan er niet zo slecht voor in de wereld, met die neiging om op iedereen te kankeren. Zie hoe goed je het hebt, doe wat meer Tao in het leven…"

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl