Een sportjaar van goud en heftige emoties

In een speciale uitzending van Studio Brasil keken Henry Schut, Hugo Borst, Erben Wennemars en vele hoofdrolspelers uit de sport nog eens terug op het succesvolste Nederlandse sportjaar ooit.

Op de rode bank, waar ook hond Messi zijn plekje weer gevonden had, dachten de kampioenen terug aan hun mooiste momenten van 2014. Momenten die vaak gepaard gingen met heftige emoties.

Tranen, omhelzing en de brul

Zoals bij atlete Dafne Schippers, die met de tranen op haar wangen naar het Wilhelmus luisterde toen ze als Europees kampioen gehuldigd werd. Of ze daar gêne bij voelde, wilde Hugo Borst weten. "Nee", was haar antwoord. "Soms is het moeilijk om te genieten als je weet dat er camera's op je gericht staan, maar daar dacht ik niet meer aan."

Ruiter Jeroen Dubbeldam herkent dat gevoel van het moment dat zijn dochter in zijn armen sprong toen hij wereldkampioen werd. "Wij waren in onze eigen wereld. Ik had niet eens door dat het gefilmd werd. Later had ik pas door wat voor een impact die beelden hadden."

Bij zwemster Femke Heemskerk kwamen de emoties na haar titel op de 100 meter bij de WK kortebaan naar buiten via een krachtige schreeuw. "In die brul zat het gevoel: hè, eindelijk. Ergens geloofde ik wel dat ik een goede zwemster was, maar ik haalde nooit het allerhoogste. Toen kreeg ik eindelijk de bevestiging van iets wat ik altijd al geloofde."

Zelfs Ranomi Kromowidjojo, die in 2012 nog redelijk ontspannen haar olympische titels in ontvangst nam, was zichtbaar aangedaan na haar titel op de 50 meter vrije slag. "Dit was janken van: nu is het genoeg. De bevestiging dat het nu weer opwaarts gaat."

Ode aan kampioenen

In het jaaroverzicht keerden ook bekende rubrieken van Studio Sportwinter en Studio Brasil terug. Henk Spaan gaf geen rapportcijfers, maar bracht odes. En Ronald en Michel Mulder namen het weer tegen elkaar op.

De schaatsbroers speelden samen met de wereldkampioenen hockey Ellen Hoog en Lidewij Welten een sportversie van triviant. Lidewij Welten was de beste, door in de finale Michel Mulder op slinkse wijze te verslaan.

Sporthelden

Erben Wennemars had het prikbord, waarop hij in Sotsji zijn voorspellingen deed, meegenomen. Aan de kampioenen in de studio werd de vraag gesteld om hun sporthelden van het jaar daarop te prikken.

Aan het eind van de uitzending was het bord gevuld met helden als Michel Mulder, Ton Sijbrands, Zlatan Ibrahimovic, Niki Terpstra, de twaalfde man en Arjen Robben.

Historisch WK

Aandacht was er ook voor een ploeg die geen wereldkampioen werd, maar wel met een goed gevoel terugkijkt (de voetballers) en een ploeg die wél wereldkampioen werd, maar met gemengde gevoelens terugdenkt aan 2014 (de shorttrackers).

Hoewel het voetbal tijdens het WK volgens Ronald de Boer niet geweldig was, vindt hij het wel een historisch toernooi. "Dit WK herinneren we ons over twintig jaar nog. Niet vanwege het voetbal, maar omdat het op sommige momenten perfect uitpakte."

"Zoals de goal van Robin van Persie, de strafschop van Klaas-Jan Huntelaar en de wissels van Louis van Gaal." Hugo Borst deed daar nog een schepje bovenop: "Ik denk dat er zelden een coach is geweest die zijn stempel zo heeft kunnen drukken op een ploeg."

Goud is goud

Dat de aflossingsploeg van de shorttrackers ondanks de wereldtitel niet overdreven gelukkig was met 2014, heeft alles te maken met de olympische finale. Die was voor Nederland al na een paar meter voorbij door een val van Freek van der Wart.

Het doet ploeggenoot Niels Kerstholt nog altijd pijn. "Ik heb er vijftien jaar alles aan gedaan om het podium te halen in Sotsji. Op dat mooiste moment gingen we eraan, niet eens met een spectaculaire val."

Dat de ploeg zich kort daarna herpakte bij de WK, heeft hem veel goed gedaan. Kerstholt: "Want goud is goud." Maar dat er toch een verschil is tussen olympisch goud en de wereldtitel bleek toen Kerstholt de wel heel bescheiden WK-medaille liet zien. "Het is de kleinste medaille die ik ooit gewonnen heb, maar wel de mooiste."

2015 nog beter?

Aan het einde van terugblik, werd er ook kort vooruit gekeken. Omdat het, hoe mooi het jaar ook was, in de beleving van topsporters altijd beter kan. De voorzichtige conclusie luidde dan ook dat 2015 een nog beter sportjaar wordt dan 2014.