'We willen echt het verschil maken'
"We willen het verschil maken", zegt Jacob van der Ende. "Daar in Sierra Leone kunnen we dat. Hier zijn we gewoon twee van de vele artsen."
Van der Ende is 32 jaar en heeft in 2011 de opleiding tot basisarts afgerond. Zijn vrouw Carolien is twee jaar jonger en al sinds 2009 basisarts.
Morgen vertrekken ze naar Yele in Sierra Leone om daar in een kliniekje van de Lion Heart Foundation te helpen bij het bestrijden van ebola. Sierra Leone is tot nu toe het hardst getroffen door de ziekte. Van alle door de WHO geregistreerde ebolagevallen komt 46 procent uit Sierra Leone. Het West-Afrikaanse land heeft ook het hoogste percentage dodelijke ebolagevallen; 34 procent.
Oproep Schippers
Minister Schippers van Volksgezondheid riep op 2 oktober de Nederlandse ziekenhuizen op om het hun personeel mogelijk te maken te gaan helpen bij het bestrijden van de ebola-uitbraak. Daarop zijn tot nu toe 600 meldingen binnengekomen. Uit die grote groep zijn door Artsen zonder Grenzen (AzG) 53 mensen geselecteerd met de juiste kwalificaties. 19 van hen zijn inmiddels naar Afrika vertrokken. AzG heeft uit zijn eigen netwerk 130 mensen naar de getroffen landen gestuurd.
Ook het Rode Kruis heeft een aantal mensen uitgezonden, net als enkele kleinere hulporganisaties zoals de Lion Heart Foundation. Verder vertrekt dezer dagen een eerste groep laboranten naar Sierra Leone en Liberia.
Als arts kun je daar zo veel meer doen...
Tropenarts
De afgelopen twee jaar zijn Jacob en Carolien opgeleid tot tropenarts. Die opleiding hebben ze zelf gefinancierd. Kosten: zo'n 7000 euro per persoon. Dat hadden ze er graag voor over om hun ambitie waar te maken.
Op vrijdag 19 december kregen ze in het Koninklijk Nederlands Instituut voor de Tropen in Amsterdam hun diploma uitgereikt.
De twee dagen ervoor kregen ze een intensieve training in het trainingscentrum van Artsen zonder Grenzen. Om te leren hoe je de beschermende kleding aan moeten trekken en vooral ook weer uit moet trekken. Hoe je een patiënt veilig uit een ambulance kunt halen en die auto vervolgens ontsmet.
"We hebben veel gereisd", vertelt Jacob van der Ende. "Carolien heeft een jaar onderzoek gedaan in Chili, ik anderhalf jaar in Mexico-Stad. Toen we daarna terugkwamen om onze co-schappen te doen, was dat een afknapper. Hier in Nederland krijg je in de zorg met zo veel bureaucratie te maken."
Toen ze allebei basisarts waren, hebben Jacob en Carolien een lange reis door Afrika gemaakt. Tijdens die reis viel het kwartje. "We bedachten dat het stom zou zijn als we onze reislust niet zouden combineren met ons werk als arts."
Drijfveer
Toen ze dat besluit hadden genomen, zijn ze begonnen aan de opleiding tot tropenarts. Inclusief basistrainingen chirurgie en gynaecologie, want op de plekken waar ze komen te werken, moeten ze heel veel zelf doen. Er zijn daar geen uitgebreide medische voorzieningen zoals hier.
"Het gaat ongelofelijk zwaar worden", zegt Jacob van der Ende. "We doen dit voor onszelf, omdat we het graag willen. Als je het doet om de wereld te verbeteren, houd je het niet vol. We hebben hier in Nederland zo'n goede opleiding gekregen, maar daar kun je er zo veel meer mee doen dan hier. Dat is onze drijfveer."