Net als Jezus gedoopt worden in de Jordaan

Door correspondent Nicole le Fever

Uit het hokje van de portier klinken koranverzen. Het is kwart voor zeven 's ochtends, Eerste Paasdag. De rij auto's voor de poort van de plek waar Jezus gedoopt zou zijn in de rivier de Jordaan wordt steeds langer.

Het is vandaag een vrije dag in Jordanië. Maar niet voor de gidsen, waterverkopers en buschauffeurs die hier werken. Vandaag is dé dag voor de christelijke toerist om deze plek te bezoeken.

Vijf procent van de Jordaniërs is christen. Het land is trots op de manier waarop de islamitische meerderheid omgaat met de christelijke minderheid. En trots op zijn heilige plaatsen.

Rivier

De christelijke toerist is bijzonder welkom in het land in economische crisis. De islamitische gidsen vertellen vol vuur over de plek waar Jezus te water zou zijn gegaan.

De rivier de Jordaan stroomt niet meer op dezelfde plek als tweeduizend jaar geleden. In de loop der jaren is de koers van het water veranderd. Maar marmeren traptreden moeten de locatie waar de historische gebeurtenis plaatsvond, bewijzen.

In Jordanië kan geen gesprek gevoerd worden zonder een verwijzing naar Allah. Of je nou iemand wilt feliciteren met de geboorte van een kind, de aankoop van een huis, een goede reis wilt wensen of wilt informeren naar de gezondheid, de naam van Allah valt niet te vermijden. Over het bestaan van God is geen discussie mogelijk. Over de naam van zijn profeet wel.

Geloof

"In Nederland bestaat angst voor God", zegt Martin uit Heerhugowaard. "Hier niet". Hij is 23 jaar en werkt en woont in Jordanië.

Vandaag is een grote dag voor hem. Hij wordt met acht anderen gedoopt in de Jordaan, net als Jezus. "Hier heeft mijn geloof zich verdiept, dus hier wil ik gedoopt worden", zegt hij.

Onder een rieten afdak aan de oever van de modderige rivier zitten vrienden, familieleden en kerkgenoten. Gelovigen, ongelovigen, veel christenen en een enkele moslim.

Israël

De rivier ziet eruit als een modderstroom, groenbruin met een dikke laag klei langs de kant. In het water is een hekwerk geplaatst. In een soort kooi zullen de gelovigen straks gedoopt worden.

Dit om te voorkomen dat ze naar de overkant zullen zwemmen of drijven. Het zou maar zo kunnen. Op een paar meter afstand ligt Israel. Een paar Jordaanse soldaten ziet erop toe alles goed verloopt.

"Jezus has risen, Amen". Een viermansformatie met gitaar en trommel begeleidt het gezang van de aanwezigen. De pastor vertelt het paasverhaal, hoe Jezus weer opstond uit de dood. De negen doopkandidaten worden naar voren geroepen. Het publiek klapt. Allemaal getuigen ze van hun geloof.

Eenzaamheid

"I am a recovering Christian", zegt de oudste kandidaat Geraline, vrij naar de eerste woorden tijdens een bijeenkomst van de anonieme alcoholisten in de Verenigde Staten. Het publiek lacht. Ze vertelt hoe ze haar hele leven op zoek is geweest en het nu heeft gevonden.

Martin getuigt over de eenzaamheid die zijn "coole bestaan" met zich meebracht. De leegte die hij voelde. En hoe God die leegte heeft gevuld.

Stralend gaan de kandidaten kopje onder in de modderstroom. Een paar tieners worden door hun eigen vader gedoopt. De anderen door pastor Justin.

"Geloof je in Jezus Christus?". "Zonder enige twijfel", zegt Martin. "Met heel mijn hart". Met zijn armen gekruist voor zijn borst laten twee mannen hem in het water zakken. Stralend en dolgelukkig stapt hij er weer uit. "Dit is tot nu toe de mooiste dag van mijn leven", zegt hij.

Zegening

"Ik vier geen Pasen", zegt de Jordaanse gids tegen ons. "Maar ik wens alle christenen een gezegende dag toe. Zoals ze ons ook toewensen op onze heilige dagen".

"Happy Easter", roepen de toeristen. "Happy Easter", zegt de gids vriendelijk. Terug in de hoofdstad is het rustig op straat. Allah Akbar, schalt het over de stad. Tijd voor het middaggebed.