Duitse SS'ers hebben bij de verrassingsaanval in de Ardennen een bloedbad aangericht onder Amerikaanse krijgsgevangen. Militairen die zich hadden overgegeven werden even buiten Malmédy met machinegeweren neergemaaid.

Hoeveel slachtoffers er precies zijn gevallen is niet bekend, omdat de plek van de slachtpartij nog in Duitse handen is. De weinige overlevenden die wisten weg te komen, hebben het over zo'n honderd man.

"Mijn maat was ervan overtuigd dat we naar Duitsland zouden worden afgevoerd", zegt Steve Domitrovich, die de slachting overleefde. "Maar ik zei: nee, ze gaan ons neerschieten."

De SS'ers hadden de gevangenen eerst beroofd, meldt Ted Paluch, die ook wist te ontsnappen. "Ze fouilleerden ons. Ze namen mijn sigaretten, ik had ook nog een paar sokken, mijn horloge. Alles wat maar waarde had."

Eentje liep op mij af en ik dacht: ik ben de volgende.

Daarna werden ze omsingeld in een veld opgesteld, waarna het vuur werd geopend. Wie erna nog bewoog, werd van dichtbij doodgeschoten. "Het droevigste was dat toen iedereen was neergeschoten, de mannen 'mama' of 'God' schreeuwden en de Duitsers hen belachelijk maakten", zegt Domitrovich. "Zo verdrietig om al die mannen te horen huilen. Huilen."

Zelf bleef hij roerloos liggen in de sneeuw. "Eentje liep op mij af en ik dacht: ik ben de volgende. Ik zag zijn laarzen. Hij schoot op mijn maat naast me, maar mij moet hij niet gezien hebben. Hoe dat kan mag God weten."

"Je denkt alleen maar aan hoe je kunt wegkomen", vertelt Paluch. "Hoe kom ik weg en welke kant moet ik op. Je merkt zelfs de kou niet meer. En je bidt. Ik hoorde ook anderen bidden."

Verwarring

De Duitsers, meedogenloze manschappen die van het oostfront komen, hadden eerder vanochtend 20 kilometer oostelijker al een kleinere groep Amerikaanse krijgsgevangenen in koelen bloede neergeschoten. Ook twee burgers werden vermoord. Ze willen niet dat hun snelle opmars wordt vertraagd door gevangenen.

Nog gruwelijker was het lot van elf zwarte Amerikanen die door de Duitse aanval afgesneden waren geraakt van hun divisie. Leden van de Waffen-SS martelden hen voordat ze werden doodgeslagen met geweerkolven in de buurt van Wereth.

Alle gruwelijkheden passen in de Duitse tactiek om de geallieerde tegenstander totaal te overvallen en verwarren. Daarvoor worden zelfs Engelssprekende Duitsers in Amerikaanse uniformen ingezet: zij moeten achter vijandelijke linies paniek en chaos veroorzaken met valse bevelen, het opzetten van dwaalsporen en het saboteren van verbindingen.

Sneeuw en modder

Toch gaat de opmars niet zo voorspoedig als de Duitse legerleiding had gehoopt. Het is moeilijk snel vooruitgang te boeken door het dichtbeboste gebied met kleine weggetjes; de sneeuw en modder maken dat nog moeilijker dan anders. Bovendien hebben de manschappen het zwaar door de kou en de korte dagen. Schrale troost is dat door de mist de geallieerden niks hebben aan hun superioriteit in de lucht.

Door de berichten over de moordpartijen zullen de gevechten nog stugger worden, omdat niemand zich meer durft over te geven. Ook zal de strijd erdoor verharden: er zijn al geallieerde commandanten die hun mannen opdracht hebben gegeven Duitsers ook geen genade te betonen.