De missie van Mijn Schild ende Betrouwen is eenvoudig: "Oranjenieuws voor en door blinden". Maar achter die simpele opdracht gaat veel werk schuil voor de makers van de verzetskrant in braille.

De 29-jarige Alida Hoeijenbos, zelf blind geboren, maakt al een jaar lang, twee keer per week (woensdag en zaterdag) meerdere exemplaren. Tot in de nacht ponst ze met de hand de ongeveer 200 woorden van elke editie. Het aantal exemplaren is bescheiden, maar de hoop is dat de krant wordt doorgegeven, of dat de ontvanger misschien zelfs zienden kan voorlezen.

De editie van vandaag gaat over de bevrijding van Zeeland, feest in Tilburg en de strijd in het oosten.

Het werk is de moeite waard, vinden de makers. Een eigen blad, de Blindenbode, werd immers aan het begin van de oorlog verboden, terwijl blinden nu ook geconfronteerd worden met "opwindende gesprekken over ophanden zijnde evacuatie, vernietiging van huizen door bombardementen, of beschietingen, diefstallen der bezetter, enzovoort, waar zij toch over gaan piekeren", schrijven de makers in een verklaring.

"Hun indrukken zijn meestal nog diepgaander dan de onze", vervolgen ze, want "blinden leven zoals bekend in hun eigen wereld, zijn gevoeliger voor wreedheid en smart, haat, moord en oorlog".

Geruststellend

Het nieuws in de krant wordt daarom speciaal toegespitst op het blinde publiek. Geen abstracte verhalen of uitweidingen over verre plaatsen, maar concreet en dichtbij. "Ons blad werkt voor de blinden geruststellend in deze voor hen zo grote spanning."

Angst om ontdekt te worden is er nauwelijks: het brailleschrift valt nauwelijks te lezen voor niet-ingewijden. Wie ermee betrapt wordt, wordt aangeraden te zeggen dat het om een kort verhaal in het reliëfalfabet gaat.

Groot obstakel voor de krant is het speciale papier dat nodig is: braillepapier is zeldzaam en duur. Abonnees worden daarom opgeroepen geld of papier te doneren, bijvoorbeeld dik pakpapier of dun karton. Bedrukking is uiteraard geen probleem, het kan zelfs helpen het blaadje te camoufleren.