Doorgebroken Lamens had niet direct door dat tennis haar sport was: 'Was nooit allerbeste'
Tennisster Suzan Lamens beleefde vorige maand haar internationale doorbraak met een WTA-titel in het Portugese Oeiras en een zegereeks in de Billie Jean King Cup, waar ze onder anderen toptienspeelster Jelena Ostapenko versloeg.
Maar dat de nu 24-jarige Zuid-Hollandse het zo ver zou schoppen in het tennis, had ze bij haar eerste stappen op de tennisbaan niet gedacht. Dat was bij ATV Berkelrode, waar ook Kiki Bertens ooit begon.
"Mijn allereerste NK was in de leeftijdscategorie tot twaalf jaar en toen verloor ik in de eerste ronde met 6-0, 6-0. Dus dat was nog niet echt een succes... Natuurlijk won ik weleens een wedstrijdje, maar dat was nog niet op het allerhoogste niveau. En ik was nooit echt de allerbeste."
Huilen
Fanatiek was Lamens in elk geval wel. "Ik moest altijd huilen als ik verloor. En dat heb ik soms nog steeds. Bijvoorbeeld als het heel close was of als ik me niet zo goed voelde op de baan. Dan komen daar weleens emoties bij kijken."
"Dat fanatisme kan ook helpen: wanneer ik het even moeilijk heb, kan ik tóch doorzetten. Maar als je verliest, heb je er ook wel extra de pest in."
Lamens had voor zichzelf al tijdens de middelbare school de keuze gemaakt voor het tennis te gaan. "Na het derde jaar VWO ben ik naar de HAVO gegaan, omdat ik een jaar eerder klaar wilde zijn. Wel een gok natuurlijk, maar ik wilde gewoon kijken wat erin zat en wat ik eruit kon halen. Daar wilde ik een paar jaar na de middelbare school vol voor gaan en mijn ouders vonden het prima."
Maar op haar weg naar de tennistop kende de in Berkel en Rodenrijs geboren Lamens regelmatig moeilijke momenten. "Vlak na een verloren wedstrijd zat ik weleens heel hoog in mijn emotie. Want tennis is alles voor mij. Dan dacht ik soms: ik kap er gewoon mee. Maar een dag erna kon ik het wel weer relativeren."
Eenzaam
Ook kan het leven van een jonge talentvolle tennisster eenzaam zijn. "Je reist alleen naar toernooien die niet supergoed zijn georganiseerd. Je zit ook niet op heel fijne plekken. Dat is best wel zwaar."
Maar inmiddels staat ze steviger in haar schoenen en is ze in bloedvorm op weg naar Roland Garros.
"Het was wel een chaotische periode", zo kijkt Lamens in Langs de Lijn En Omstreken op NPO Radio 1 terug op de afgelopen weken. "Ik heb, denk ik, nog nooit zo veel wedstrijden achter elkaar gespeeld. En gewonnen."
Vooral de zege op Ostapenko in het enkelspel tijdens de Billie Jean King Cup was "een superverrassing". "Niet alleen voor mij, maar voor het hele team. Dat had niemand vooraf verwacht. Ik ook niet."
In de eerste games werd de Nederlandse naar eigen zeggen volledig weggeslagen door de ervaren Letse, die zich in 2017 naar de titel op Roland Garros sloeg. Maar Lamens beet zich vast in de wedstrijd en zag Ostapenko "een beetje gek" worden. "Ze raakte geïrriteerd, was tegen haar moeder aan het tieren. Het was een beetje een show, maar ik bleef heel rustig."
Zelfs haar teamgenoten van Nederland snapten niet hoe ze zo rustig kon blijven. "Maar ik dacht alleen maar: gewoon blijven tennissen. En het is altijd lekker om je tegenstander zo geïrriteerd te zien. Dan maakt ze zich toch zorgen."
Roland Garros volgende doel
Lamens steeg uiteindelijk naar de 131ste plaats op de wereldranglijst en reist met veel zelfvertrouwen naar de Open Franse tenniskampioenschappen in Parijs, waar ze zich volgende week hoopt te kwalificeren voor het hoofdtoernooi. Dat is haar nog nooit gelukt op een grandslam.
De Olympische Spelen zitten nog niet echt in haar hoofd. "Voor plaatsing moet je top-56 staan op de wereldranglijst en ik ben nu 131ste. Als ik Roland Garros win, mag ik, denk ik, wel meedoen. Maar dat staat niet echt op de planning..."
