De slechtste herinnering van Scolari
"Ik, Big Phil, zal de geschiedenisboeken ingaan als de Braziliaanse coach die verloor van Honduras." Dat zei Luiz Felipe Scolari, de man die Brazilië deze weken naar de wereldtitel moet leiden.
Scolari ging op 23 juli 2001 diep door het stof nadat zijn Goddelijke Kanaries in de kwartfinales van de Copa América in Colombia werden uitgeschakeld. De kritiek op zijn ploeg was vernietigend. "Bestaat er een selectie die slechter is dan Honduras? Jazeker, die van Brazilië", kopte een Braziliaanse krant.
De Braziliaanse voetbalbond heeft niets aan het toeval overgelaten om in eigen land de zesde wereldtitel te grijpen. Met 'Big Phil' Scolari en technisch adviseur Carlos Alberto Parreira zitten immers beide coaches die de Goddelijke Kanaries in de laatste twintig jaar aan de wereldtitel hielpen op de Braziliaanse bank.
In zijn imposante carrière als bondscoach van Brazilië en Portugal won Scolari drie keer een kwartfinale van een groot toernooi. Twee keer bleef hij steken bij de laatste acht. De laatste nederlaag (EK 2008, 3-2 tegen Duitsland) luidde zijn afscheid in als bondscoach van Portugal. In 2001 stond Scolari nog aan het begin van zijn loopbaan. De Copa America van 2001 was zijn debuut op een eindtoernooi.
Campingelftal
Dat Honduras überhaupt deelnam aan de Copa América, het kampioenschap van Zuid-Amerika, is een wonderlijk verhaal. Sinds 1993 beschikt de organisatie van het kampioenschap over twee wildcards, waarmee landen uit andere continenten uitgenodigd worden om het deelnemersveld te versterken. Bij de editie van 2001 in Colombia gingen de uitnodigingen aanvankelijk naar Mexico en Canada.
Een paar dagen voor het begin van het toernooi zat de organisatie opeens met een levensgroot probleem. Eerst trok Argentinië zich terug vanwege zorgen om de veiligheid van de spelers. Daarop pakten ook de Canadezen hun biezen en vloog terug naar huis. De organisatie, die met zijn handen in het haar zat, begon in allerijl uitnodigingen rond te sturen.
Costa Rica was de vervanger van Argentinië, maar alleen Honduras bleek op die korte termijn bereid om de plek van Canada in te nemen. Slechts enkele uren voor de openingswedstrijd werd de Hondurese selectie, die op dat moment amper elf namen telde, overgevlogen met een toestel van het Colombiaanse leger.
Speedy verrast Brazilië
Compleet onvoorbereid verraste het campingelftal uit Midden-Amerika zowel Bolivia als Uruguay in de groepsfase, waardoor het als tweede door ging naar de kwartfinales. Tegenstander was de torenhoge favoriet Brazilië.
De grote man bij Honduras die avond was de 1 meter 68 grote Saúl Martínez, bijgenaamd 'Speedy'. In de 57ste minuut rees de slechts 1.68 meter grote aanvaller boven de Braziliaanse doelman Marcos uit. De kopstoot van Martínez raakte de binnenkant van de paal, waarop Juliano Belletti die later Barcelona aan de Champions League zou helpen nogal onhandig de bal alsnog in het doel werkte.
Over de tweede treffer van Honduras kon geen misverstand bestaan. Diep in blessuretijd brak Honduras door op de rechterflank. Speedy Martínez was er als de kippen bij om de Brazilianen naar huis te sturen. De Frank Snoeks van Honduras kon zijn geluk niet op: "Golazo Honduras. Saúl Martínez, si señor! Saúl Martínez, si señor!"
Hoe het afliep...
Uiteindelijk eindigde Honduras op de derde plaats. In de halve finale verloor de ploeg kansloos van de latere winnaar Colombia, maar Honduras herpakte zich door in de strijd om de derde en vierde plaats voor de tweede keer Uruguay de baas te blijven.
Scolari werd een jaar later wereldkampioen met Brazilië. Honduras werd niet meer uitgenodigd voor het kampioenschap van Zuid-Amerika.