"Papa, deze is voor jou"
Op 29 juni is Dirk Kuijt doorgaans vast iets stiller dan alle andere dagen van het jaar. Het is de sterfdag van zijn vader, nu alweer zeven jaar geleden. Het wegvallen van de belangrijkste man uit je leven houdt je altijd, maar toch vooral op die dag, bezig.
Ook Dirk Kuijt. Vandaar dat de Katwijker gisteren na de 2-1 van Klaas-Jan Huntelaar in beeld verscheen, de camera vastpakte en met een emotioneel gezicht de woorden "papa, deze is voor jou" de hele wereld in stuurde.
Het moet een gekke emotionele week voor de voetballer zijn geweest. Weten dat de sterfdag van je vader samenvalt met de dag dat je je honderdste interland gaat spelen. Een bijzondere gebeurtenis die Kuijt junior onmogelijk met senior kan delen. Tenzij je het geloof hebt dat iemand nooit uit je leven verdwijnt. Er altijd, hoewel niet zichtbaar, bij kan zijn. Ik heb dat gevoel ook al jaren en Kuijt blijkbaar ook. Zijn woorden gingen door merg en been.
Want die honderdste interland dankt Dirk Kuijt aan veel mensen, maar toch vooral aan de man die hem grootbracht. De man die in tegenstelling tot veel mensen in zijn beroepsgroep nooit twijfels had over Kuijt als voetballer. Die hem door dik en dun gesteund heeft. Ik ken het verhaal van de familie Kuijt niet, maar neem aan dat mijn aannames dicht bij de waarheid liggen.
Want Kuijt heeft de voetbalwereld toch keer op keer versteld laten staan. Niet goed genoeg voor Feyenoord. Dat was toch de eerste reactie toen de krullenbol FC Utrecht inwisselde voor de Kuip. En diezelfde twijfels waren er weer toen de spits het kanaal overstak om aan een avontuur bij Liverpool te beginnen.
Maar naast het grenzeloze vertrouwen van zijn vader en van zijn coaches had Kuijt vooral veel vertrouwen in zichzelf en het vermogen om echt alles te geven. Het succes kwam en hij werd tegen de verwachting in een grote voetballer, die in het bloedhete Fortaleza jubileerde. Op de zevende sterfdag van zijn vader is hij de zevende 'centurion' van Oranje. En dat besef was er. Vandaar die mooie woorden in de camera.
Ik waardeer het als een voetballer zijn persoonlijke emotie, ook in interviews, niet onder stoelen of banken steekt. En altijd zichzelf blijft. Dirk Kuijt is altijd met beide benen op de grond blijven staan. Omdat zijn vader hem zo opgevoed heeft. Doe maar lekker gewoon. En dat is ook een compliment waard. Ook daar zou Dirk zijn vader voor kunnen bedanken met de woorden "papa, deze is voor jou".