Oranjegekte in Suriname

Door correspondent Hennah Draaibaar

Langs de Oostwest-verbinding, dichtbij het plaatsje Tamanredjo staat de Prince-bar van Radjen Baghoe. Van afstand is de bar, die precies tegenover het politiebureau van Commewijne staat, meteen te herkennen. Het hele terrein is afgebakend met oranje lint en voor het gebouw staat een grote tent die helemaal versierd is in de kleuren rood, wit, blauw en oranje. Op verschillende vlaggemasten wappert de Nederlandse vlag en als je even de temperatuur, de mensen en de taal vergeet, zou je zo in een willekeurig Nederlands dorp kunnen staan.

Radjen Baghoe is Oranjefan en dat al zijn hele leven lang. Ik heb oranje bloed zeg ik wel eens", lacht hij breeduit. "Elk EK of WK pak ik volledig uit. De spullen komen van familie in Nederland. Dit is de laatste doos die ik heb gekregen." Uit de doos komen t-shirts, een oranje bontmuts, twee ketelpakken en nog een heleboel slingers en ballonnen. In de kleur oranje uiteraard.

Nederlandse muziek

"Morgen wordt het feest hier", zegt hij. "Er komen ook Brazilianen, ongeveer zestig. Zo sneu voor ze dat ze helemaal hierheen komen om hun team te zien verliezen." Een van zijn medewerkers komt met een dienblad aangelopen. "Alsjeblieft", zegt hij en biedt me oranje limonade aan.

Terwijl hij bezig is met het ophangen van ballonen en slingers schalt de muziek uit de enorme boxen in de ruimte. "Knalleeeehh met die balle", hoor ik en lachend zegt Radjen dat ook de muziek is aangepast. "We draaien alleen maar Nederlandse muziek deze dagen en zeker als er een wedstrijd is."

Twee kampen

De wedstrijd Nederland-Brazilië is een spannende in Suriname. De twee teams verdelen het land in twee kampen. Een groep kraakt, zoals ze het hier zeggen, voor Nederland en de andere groep is fanatiek supporter van Brazilië.

Radjen heeft zijn eigen redenen om een Oranjefan te zijn. "Ik houd van het spel. Het maakt me niet uit wie de spelers zijn, al was het mijn vader of mijn broer. Bij mij gaat het om de stijl. Dat is waar ik van houd." En als ik vraag of iemand hem kan overhalen om aan het groengeel van Brazilië te denken, zegt hij: "Niet in dit leven."

Huis

Om nog meer oranje te zien moet ik mee naar zijn huis een paar straten verder. Dat in Nederland supporters hun huizen oranje verven, daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar dat er 8000 kilometer verder, met een oceaan ertussen, ook iemand te vinden is die voor een paar weken in een oranje huis woont, is moeilijker te begrijpen.

Als we aan komen rijden kun je het huis vanaf de hoek al zien. De kleur wijkt flink af van alle pasteltinten in de straat. Radjen lacht als hij mijn verbazing ziet. "Over een paar weken is het weer beige, de kleur die mijn vrouw mooi vindt. Nu tijdens het WK is het helemaal zoals ik het graag zie: oranje!"

Confetti

Ik mag mee naar binnen en verbaas me. Ik zie een oranje keuken, een oranje eettafel en zelfs oranje borden. In de slaapkamer hangen zo'n twintig shirts keurig aan een hanger, elk met een andere oranje pet. Hij haalt een koker tevoorschijn en trekt eraan. Met een knal springt het open. "Oranje confetti", zegt hij lachend.