'Constructiefout zorgde voor oneerlijke strijd in olympisch bad'

"Dit is weer een heel raar podium", zei Ranomi Kromowidjojo, nog maar net uit het zwembad, over de verrassend verlopen finale van de 50 meter vrije slag. Kort daarvoor had ze als zesde aangetikt en met een verbaasde blik gezocht naar haar naam op het scorebord.

De uittredend olympisch kampioene was niet de enige die raar opkeek van de gebeurtenissen in het olympische zwembad in Rio de Janeiro. Zo ook de Amerikaan Barry Revzin, data-analyticus van beroep. En die liet het er niet bij zitten.

Stroming

Revzin deed grondig onderzoek en kwam met een opvallende uitkomst die mogelijk verklaart waarom Kromowidjojo in de finale niet haar beste race zwom. Volgens de onderzoeker staat er in het bad namelijk een stroming die ervoor zorgt dat sommige banen op de heenweg sneller zijn en andere op de terugweg.

Een probleem dat zich bij de WK in 2013 ook al voordeed in het door dezelfde fabrikant aangelegde bad in Barcelona. En een probleem dat vooral vervelend is als er in een race geen sprake is van een terugweg, zoals op de 50 meter.

Kromowidjojo lag tijdens de 50 meter-finale in een van de door Revzin als trager aangeduide banen, terwijl de verrassende winnaressen van zilver en brons in de snellere banen zwommen en een fractie eerder aantikten.

Het verschil tussen roemloos zesde en olympisch zilver zou dus veroorzaakt kunnen zijn door een constructiefout bij de aanleg van het zwembad. Die keiharde conclusie durft Revzin overigens nog niet aan.

'Oneerlijke strijd'

Maar hij noemt het wel "een verontrustende zaak en een serieus probleem dat tot een oneerlijke strijd kan hebben geleid". Bovendien krijgt de Amerikaan bijval van zijn landgenoot Joel Stager van het zweminstituut van de universiteit van Indiana.

"Het is verschrikkelijk", zegt Stager in de Wall Street Journal. Hij heeft de uitslagen van de diverse wedstrijden over 50 meter er nog eens op nagekeken en concludeert dat zwemmers die in de snellere banen zwommen tijdens de series, langzamer waren als ze een ronde later in een langzamere baan uitkwamen. Terwijl het gebruikelijk is dat zwemmers hun beste races bewaren voor de halve finales en finale.

Het kan dus geen kwaad om deze zaak tot op de bodem van het olympische bad uit te zoeken.