Noodgreep voor bitterbal in Sotsji

Door verslaggever Louis Dekker

Even leek het alsof de Nederlanders in Sotsji verstoken zouden blijven van bitterballen bij de dagelijkse nazit in het Holland House. De strenge Russische wetgeving maakt de invoer van de vleesproducten zoals bitterballen en kroketten onmogelijk.

Maar krokettenbakker Van Dobben heeft daar iets op bedacht. De lekkernij wordt ter plekke gemaakt, al is dat geen eenvoudige operatie.

Duizend kilo ragout

"Als u ziet dat er nu op hoog diplomatiek niveau zelfs ruzie is tussen de Amerikanen en Russen over Griekse yoghurt, begrijpt u dat we zelf naar Sotsji gaan", zegt Piet Brink, de meester-croquettenmaker van Van Dobben.

Het avontuur begint met het maken van minstens 1000 kilo ragout. "Daar maak ik 38.000 bitterballen van of 12.500 kroketten. Want er passen drie bitterballen in een kroket", zegt Piet Brink. Hij neemt z'n rekenmachine mee naar Sotsji om te voorkomen dat optelfouten zijn receptuur in de war brengen.

Ook neemt hij zijn eigen ijsschep mee, om de bitterballen precies goed te kunnen scheppen. De bollen moeten naadloos zijn, want anders proef je harde stukjes paneermeel in de ragout. "Die lepel leg ik denk ik onder mijn kussen, want als ik hem kwijtraak, kan ik niks", legt hij uit.

Geheim van de smid

Alle ingrediënten zijn in Sotsji inmiddels in huis gehaald. De chef de cuisine van het Holland Heineken House is met een boodschappenlijstje naar de markt gestuurd.

"Ik heb alles er in het Engels en in het Russisch op laten zetten, want als ik 200 kilo paneermeel bestel en ik krijg 200 kilo kattengrit, heb ik een probleem."

De bestelling is indrukwekkend: 200 kilo rundvlees, 100 kilo roomboter, 150 kilo meel, 500 Russische eieren, 30 kilo uien en 600 liter bouillon. En een kruidenpakket, maar wat daarin zit, is het geheim van de smid, zegt Brink.