Portret Wüst: bezeten maar beheerst

Irene Karlijn Wüst kwam als onbekende tiener in 2006 voor het eerst naar de Olympische Winterspelen. Als 19-jarige verraste ze in Turijn direct met goud op de 3.000 meter.

Daarna ging het schaatsen lange tijd niet zoals ze wilde. De ommekeer kwam vier jaar later, in Vancouver: Wüst stond er weer en pakte haar tweede gouden medaille, ditmaal op de 1.500 meter. In Sotsji, haar derde Winterspelen, kan de Goirlese haar olympische trilogie voltooien.

Mart Smeets vroeg Wüst of hij haar richting Sotsji mocht volgen. Het resulteerde in een documentaire waarin Wüst zich laat zien als een open persoonlijkheid. Maar wel een die zeldzaam hard traint.

Na Turijn leek ze uitgeblust, ze was vaak moe en raakte overtraind, zonder dat ze dat toegaf. Ze liet naar buiten toe niets blijken, trainde door, reed haar wedstrijden.

Privéproblemen

De privéproblemen die haar parten speelden, hield ze voor zich. In die dagen worstelde ze met haar geaardheid. Haar enige antwoord was: nog harder trainen. De Wüst van 2014 is in balans; een topper die zich bewust is van haar plaats in de Nederlandse sportsamenleving.

Wüst praat ruim een uur over winnen, de voortdurend aanwezige drang de beste te willen zijn. Ze is ook openhartig over haar teleurstellingen en haar niet te temmen verlangen naar de volmaakte schaatsbeweging.

Haar coaches, teamgenoten en begeleiders komen aan bod en ook de rol van haar ouders wordt duidelijk. Waarom ging deze spring-in-'t-veld ooit schaatsen, terwijl ze in Brabant lekker hockey speelde en tenniste? Het portret begint met het ontsluieren van dat kleine mysterie. En geeft antwoord op de triviale vraag: waarom gaapt ze zo vaak?