Vinokoerov olympisch kampioen

Aleksandr Vinokoerov heeft in Londen de olympische wegwedstrijd gewonnen.

De Kazach reed met de Colombiaan Rigoberto Urán op acht kilometer van de streep weg en won goud door de 'sprint-à-deux' te winnen.

Het brons was voor de Noor Alexander Kristoff. Lars Boom was de beste Nederlander, hij werd elfde.

144 renners aan start

Een 144 renners tellend peloton begon rond 11.00 uur in hartje Londen aan de 250 kilometer lange olympische wegwedstrijd, met de 2,5 kilometer lange klim Box Hill als enige obstakel. Dat klimmetje moest wel negen keer worden bedwongen.

De eerste tempoversnelling kwam op naam van Lieuwe Westra. Door zijn initiatief ontstond een kopgroep van twaalf renners met twaalf verschillende nationaliteiten.

Westra, Denis Mentsjov, Stuart O'Grady, Janez Brajkovic en de anderen werkten voortreffelijk samen en lagen na vijftig kilometer 5.00 voor op het pak, dat aangevoerd werd door de in de kopgroep ontbrekende Britten. Na honderdtwintig kilometer dijde de kopgroep uit, met onder meer Lars Boom, Vincenzo Nibali, Roman Kreuziger, Philippe Gilbert en Sylvain Chavanel.

Ook Gesink meldt zich voorin

De Britten (de Sky-renners Bradley Wiggins, Chris Froome, Ian Stannard, aangevuld met David Millar) hielden het tempo hoog in het peloton. Zij kregen hulp van de 'buitenlandse' Sky-renners zoals Bernhard Eisel en Edvald Boasson Hagen en dit allemaal ten behoeve van topfavoriet Mark Cavendish, die de sprint moest winnen.

Daarbij hanteerden zij het in de Tour beproefde recept; flink doortrappen en de lijn binnen halen als de tijd rijp is. Maar het liep allemaal anders.

De kopgroep werd namelijk niet alleen groter, maar ook sterker, met Lars Boom, Fabian Cancellara, Vinokoerov, Gilbert, Michael Albasini en Luis León Sánchez. En die groep bleek gewoon sterker dan de groep-Wiggins die door al het werk stilaan uitgeput raakte.

Urán kijkt andere kant op

De krachtenslopende ploegentijdrit van de Britten had gevolgen voor alle sprinters in het peloton, want op tien kilometer van de meet was duidelijk dat het goud naar een lid uit de kopgroep zou gaan.

Op zeven kilometer van de finish sprongen Vinokoerov en Urán weg en zij bleven weg. Urán keek in de finale op een wel heel ongelukkig moment naar links en dat was voor de Kazachse veteraan, in diens allerlaatste koers, het sein om rechts weg te sprinten. Het was een niet te missen kans op zijn grootste prijs, de olympische titel.