Noord-Koreaan kan kiezen tussen ja of nee

Ik ben een Noord-Koreaan. Het is weer zover vandaag, parlementsverkiezingen. Een verplicht nummertje, net als al die parades die we moeten houden. De staat wil dat we weer even netjes in de rij gaan staan.

De stemhokjes zijn pas net open, maar ik ga maar alvast. Als ik te laat ben, krijg ik de regering weer op m'n dak. Dan willen ze weten waarom ik niet op tijd was.

Noord-Koreaanse kiezers in Pyongyang, 3 februari van dit jaar. - AFP PHOTO / KCNA VIA KNS

Niet mijn stempas vergeten. Dan heb ik die tenminste niet voor niks al een maand geleden aangevraagd. Ik kan wel lopen, want ik mag alleen in mijn eigen woonplaats stemmen. Op straat kom ik allemaal vrolijke mensen tegen, het is feest!

Bij het stembureau. Ook deze keer doen weer vier partijen mee, maar er is maar één kandidaat in mijn district. Ik moet kiezen tussen 'ja', of 'nee'. Maar als ik voor nee wil gaan, moet ik naar een ander stemhokje. Ik denk niet dat ik dat durf.

Nee, laat ik toch maar gewoon 'ja' kiezen. Zo, kruisje en mijn naam op het stembiljet en weer naar huis. Ik wil niet opvallen. Straks eindig ik net als de oom van Kim, Jang Song-thaek. Niet enthousiast genoeg klappen voor de Leider kan je doodvonnis betekenen.

In Noord-Korea kun je 'kiezen' uit vier partijen. De Arbeiderspartij van Kim Jong-un, of de officiële oppositie, de Sociaal-Democraten? Dan heb je nog de Chondoistische Chongu-partij, en de partij voor Koreanen die in Japan wonen. Foto via @thejournal_ie

Ach, het maakt ook allemaal niet uit. De uitslag wordt toch bepaald op een bureau in Pyongyang. Daar willen ze vooral dat we allemaal gaan stemmen zodat ze weten hoeveel mensen er precies in ons land wonen, en waar iedereen woont. Ik hoor morgen wel wie er gewonnen heeft.

Dit artikel kwam tot stand met hulp van Remco Breuker, Korea-expert aan de universiteit van Leiden. Hoe de dag van een 'stemmende' Noord-Koreaan er precies uitziet, weten we natuurlijk niet precies - dit is een inschatting. Meer weten? Kijk dan even hier, een site waar gevluchte Noord-Koreanen schrijven over onder meer de verkiezingen in hun oude land.