Tienduizenden euro's voor een Chinese nummerplaat
Stel: je koopt een auto voor 25.000 euro, maar daar mag je pas in rijden als je nóg eens hetzelfde bedrag neertelt. Voor een nummerplaat. Op de zwarte markt in Peking leveren die felbegeerde platen tot 30.000 euro op, ontdekte China-correspondent Marieke de Vries.
China-correspondent Marieke de Vries bij een autohandelaar
Dit jaar geeft de Chinese overheid nog maar 150.000 kentekenplaten vrij, dus proberen automobilisten op andere manieren toch de weg op te komen. Op dit moment rijden er 5,3 miljoen auto's in Peking en dat aantal neemt toe, omdat steeds meer mensen zich een auto kunnen veroorloven. En dat betekent: files en smog.
Om dat tegen te gaan werd in Peking een loterij ingesteld. Eerst maakten 1 op de 10 mensen kans op een nummerplaat, maar door nieuwe regel krijgt 1 op de 150 mensen nog maar een plaat. Daarom zijn ze érg gewild.
Illegale handel
Mensen die een auto nodig hebben en er een kunnen kopen, gaan naar de zwarte markt voor een nummerbord. Particulieren die nog een nummerplaat hebben liggen, verkopen ze voor tienduizenden euro's. Ook autohandelaren die nog nummerplaten hebben liggen van voor het loterijsysteem verkopen of verhuren ze. Zo verdienen ze een constant bedrag.
Een advocaat vertelt aan De Vries: "Toen de loterij begon, verkochten de autohandelaren ze voor 30.000 tot 50.000 yuan (tussen de 3000 en 5000 euro), maar nu verhuren ze ze voor 7000 euro per jaar." Hoewel het volgens hem illegaal is in China, doet de politie weinig tegen de handel. Ook kleven er risico's aan de koop en verkoop. Als er een ongeluk gebeurt, zijn beide partijen verantwoordelijk.
Vijf uur reizen
De 30-jarige Dong Tao wil al 2,5 jaar een nummerplaat, maar reist noodgedwongen nog iedere dag vijf uur met de metro om te werken. Hij moet vier keer overstappen en komt door de drukke spits vaak te laat op zijn werk.
Dong Tao: "Het systeem is niet eerlijk en volkomen willekeurig. Mijn buurman heeft net een nummerplaat gekregen via de loterij, terwijl hij een kwartier lopen van zijn werk woont. Er zou gekeken moeten worden naar wie echt een auto nodig heeft en wie niet."