Spandoek in het publiek op Glastonbury
Aangepast

Steunt Radiohead met een optreden de Israëlische overheid?

Radiohead krijgt kritiek van collega's uit de scene. Niet vanwege hun muziek, maar vanwege hun keus om een optreden te geven in Tel Aviv. Israël wordt namelijk al jarenlang om politieke redenen geboycot door artiesten als Gorillaz, Faithless en Stevie Wonder, die sympathiseren met de Palestijnen. Een brede culturele boycot wordt ingezet om de Israëlische overheid onder druk te zetten en aandacht te trekken van de internationale gemeenschap.

Maar Radiohead doet dus niet mee aan de boycot, net als veel grote dj's en eerder deze maand nog Britney Spears. Toch krijgt vooral Radiohead ervan langs. Dit weekend doken Palestijnse vlaggen op in hun publiek op Glastonbury. Ook krijgt de band verontwaardigde tweets van belangenorganisaties en particulieren.

Deze week beantwoordde zanger Thom Yorke de kritiek. "Natuurlijk weten we wat er aan de hand is." Maar, zegt de Brit op Twitter, "In een land optreden is niet hetzelfde als de acties van de overheid goedkeuren." Eerder ontkende hij al dat de band onwetend was over het conflict. Gitarist Jonny Greenwood is zelfs getrouwd met een Arabische Joodse en is bevriend met Israëliërs én Palestijnen.

Groot gelijk, zegt jazzsaxofonist Yuri Honing. In 2013 zat hij in hetzelfde schuitje. Toen hij een show aankondigde op het Israëlische Red Sea Jazz-festival werd hij vanuit verschillende kanten onder druk gezet en zelfs bedreigd. "Maar ik heb er geen moment over getwijfeld. Sterker nog, als mensen mij bedreigen ga ik er alleen maar meer tegenin."

Honing ziet het niet als zijn taak om een politiek standpunt in te nemen. "Muziek hoort te verbinden. Dat gebeurt niet als ik ervoor kies om niet te komen, dat kan pas als ik juist wel kom."

Yuri Honing op North Sea Jazz

Zo ziet Geert van de Velde van folkpopband Black Oak het ook. "Het is niet aan een band om mensen te overtuigen van een politiek standpunt. Ik denk dat het zinvoller is om ergens de dialoog aan te gaan, dan om dat helemaal te vermijden en niet te gaan."

Black Oak tourde begin dit jaar door Rusland, ook een land waarvan de overheid vaak kritiek krijgt van mensenrechtenorganisaties. "Ik zie het niet als een steunbetuiging als een band ergens gaat spelen. Tenzij het een politiek geëngageerde band is en de plek daardoor veel betekenis heeft. Noord-Korea bijvoorbeeld, of Cuba."

Van de Velde heeft de kritiek op Radiohead nauwlettend gevolgd. "Radiohead neemt in hun muziek geen politieke standpunten in, maar op Twitter zegt Thom Yorke dat hij het niet eens is met Netanyahu. In mijn ogen is het net als wanneer een Israëlische band daar een concert geeft: zij zijn het ook niet persé eens met de premier, mogen zij dan ook niet spelen?"

Beledigd

Honings keuze om wel in Israël te spelen had niets te maken met zijn mening over het conflict. "Sterker nog, ik heb me altijd erg ingezet voor de Palestijnen, en voor de Arabische muziek in het algemeen. Ik voelde me beledigd: mensen zeiden dat ik onwetend was, terwijl ik me altijd goed informeerde."

"Mijn beslissing had dan ook niets met de politiek te maken", zegt Honing. "Als ik alle landen zou vermijden waar ik het niet eens ben met de overheid, dan kon ik niet meer touren. Dan kwam ik niet meer in China, in Zuid-Amerika en ik zou niet eens meer in Spanje komen."

Toch zou Honing niet overal spelen. "Ik heb Irak wel afgeslagen, en ik zou niet naar Noord-Korea gaan. Als je ergens speelt, dan ben je daar voor de mensen: ik wil niet ergens spelen waar ik het handje van een dictator moet schudden."

Black Oak op het rode plein, Geert links in het grijs

Van der Velde twijfelde niet lang over een tour door Rusland. "We kregen wel opmerkingen van familie en vrienden. In hun beleving gingen we naar een enorm totalitaire, militaristische staat. Vooral mijn vrouw was bang. Maar volgens mij vonden zij het spannender dan ik."

Als je er eenmaal bent, heb je volgens Van der Velde niets meer met politiek te maken. "Dan praat je gewoon met de mensen. Je praat buiten het podium natuurlijk wel met ze over politiek. De Russen zijn wat voorzichtiger, maar vooral de jongeren zijn heus niet allemaal pro-Poetin."

Wat vooral opviel was de enorme dankbaarheid. "Er komen in zulke landen bijna geen westerse bands, dus er komen veel mensen op af. Toen we landden op het vliegveld van Tomsk was de eerste vraag 'waarom zijn jullie hier?' Ze begrepen maar niet waarom een Europese band helemaal naar hen toe zou komen."

Deel artikel: