Aangepast

'Je ziet mensen in hun huis zitten zonder muren er omheen '

"Ik sta nu op mijn balkon. Eerst zag ik hier alleen maar bomen. Nu kan ik de oceaan en de bergen zien. Het is alsof er een bom is ontploft."

Gerald Oudman (26) woont sinds juni in Ti Rivière, Haïti. Eigenlijk werkt hij er als missionaris en leraar van groep 3 maar sinds dinsdag brengt hij zijn dagen anders door: bergdorpen bezoeken, rijst en tandenborstels uitdelen en daken repareren.

Toen de orkaan Haïti maandag bereikte, was Gerald met zijn Amerikaanse vrouw in hun betonnen huis. "We dachten dat het daar wel veilig was. Maar rond 05.00 uur 's nachts zagen we een dak instorten en hoorden het onze klapperen. Het was verschrikkelijk. Vooral omdat we ons realiseerden hoe zwak de andere huizen hier zijn."

Het was een vreselijke nacht.

Gerald Oudman

Het is moeilijk je voor te stellen hoe windstoten van 250 km/u voelen voordat je het meemaakt, vertelt hij. "We wisten niets. Internet en telefoon deden het niet, dus we wisten niet hoelang het zou duren. Het was een vreselijke nacht."

In de dagen erna werd de schade zichtbaar. "Huizen zijn ingestort, daken eraf gewaaid, bomen afgebroken. Je ziet mensen zitten in hun huis, terwijl er geen muren omheen staan. Terwijl mensen hier altijd juist zo trots waren op hun huis en hun droge bed."

Ze besloten de school tijdelijk te sluiten en hun energie te steken in het helpen van dorpelingen. "We hebben de rijst die bedoeld was voor de schoolkinderen uitgedeeld, dakschade geïnventariseerd en hulpgoederen uitgedeeld in bergdorpen die moeilijk te bereiken zijn."

In hun gebied, zo'n zes uur rijden van de hoofdstad, heeft Gerald buiten hun organisatie, nog geen andere hulporganisatie gezien, vertelt hij. "Ik heb de VN en het Rode Kruis wel in de grote steden gezien, maar nog niet hier. De mensen komen daarom naar ons voor hulp."

  • Gerald Oudman
  • Gerald Oudman
  • Gerald Oudman
  • Lexi Oudman

De weg naar de hoofdstad is moeilijk begaanbaar maar er komen wel langzamerhand wat materiaal om de huizen te herstellen. Toch gaat het nog jaren duren voordat het dorp van de klap hersteld is, denkt Gerald. "Veel mensen komen rond van het verkopen van fruit, maar de boomgaarden zijn erg beschadigd."

Het werk valt hem zwaar, zowel fysiek als mentaal. "Ik werk niet langer als leraar, ik sjouw met kisten rijst op mijn hoofd de bergen op." Maar het moeilijkste is omgaan met mensen en soms nee te moeten verkopen, vertelt Gerald. "Mensen zijn wanhopig en vragen ons om van alles. We hebben niet genoeg eten en mensen en we moeten klein beginnen. Dat betekent dat we soms geen hulp kunnen bieden. Dat is heel lastig omdat je weet dat ze niets meer hebben."

Deel artikel: