Stefan Buijsman.
Aangepast

Stefan is 21 en zo slim dat we er een beetje stil van zijn

Stefan Buijsman is 21 en doet alles net iets sneller dan jij. Op zijn vijftiende ging de Nederlander naar de uni en op z'n achttiende vertrok hij naar Zweden voor z'n master. Hij promoveerde op z'n twintigste. Niet alleen een record in Zweden (de jongste ooit), ook in Nederland (maar hier deelt 'ie het record).

Hoe? Stefan sloeg op de basisschool al drie klassen over. "Ik pakte alles gewoon wat sneller op en daarom ging ik me vervelen", vertelt hij ons vanuit Zweden.

Zo bleef het gaan op de middelbare school. Daarom volgde Stefan op z'n twaalfde al vakken op de uni. Maar ook dáár verveelde hij zich. "Ik vond het zo saai dat ik niet zo veel zin had om iets te doen. Daarom waren m'n cijfers niet echt hoog."

Stefan Buijsman.

Toch ging 'ie op z'n vijftiende naar Leiden om informatica te studeren. Omdat 'ie nog thuis woonde (en nog vijftien was) leefde hij niet echt het studentenleven zoals alle anderen. "Mijn studententijd begon meer tijdens mijn master, waar ik ook een deel in Canada heb gestudeerd."

Sommigen doen er zes jaar over, ik was binnen anderhalf jaar klaar.

Stefan over het promoveren

Die master, filosofie, rondde hij af toen 'ie 18 was. En toen ging hij promoveren: in Stockholm. Ook dat deed 'ie op zijn Stefans. "Sommigen doen daar zes jaar over, ik was binnen anderhalf jaar al klaar."

20 en je doctoraat behalen. Dat zijn er maar twee eerder gelukt in Nederland: Floor Sietsma en Mark Krusemeijer. In Zweden is hij wel echt de jongste.

De Nederlandse ambassadeur in Zweden, Ines Coppoolse, feliciteert Stefan Buijsman.

Zijn verhaal is inmiddels uitgebreid opgepikt door Zweedse media. En dat levert hem mooie dingen op. Door de aandacht die hij hierdoor krijgt, mocht hij vorige week op een conferentie spreken. Ook is hem gevraagd een kinderboek te maken over de filosofie van de wiskunde, een onderwerp waar ook zijn onderzoek over gaat. "Ik krijg makkelijker dingen voor elkaar."

Toch heeft niet iedereen meteen door dat hij zo jong is. "De meesten gaan er vanuit dat ik rond de dertig ben als ze me ergens zien spreken. Ze denken misschien 'goh, wat zie je er jong uit', maar pas bij het diner na afloop komen ze er vaak achter dat ik zó jong ben."

De komende drie jaar is Stefan nog in Zweden om zijn onderzoek af te maken. En daarna? "Ik heb opgegeven om vooruit te kijken, omdat alles zo snel gaat."

Deel artikel: