Zijn wekker gaat om 02.00 uur. Een uur later vertrekt Ruben van Iwaarden (30) vanuit het Zeeuwse Krabbendijke met een vracht uien naar Engeland. Zenuwachtig is hij niet. "Zoveel gebeurt er niet hoor bij Calais. Niet rond dit tijdstip." Toch zet hij nog even dubbele sloten op de achterkant van zijn vrachtwagen voor hij wegrijdt.
Ruben is een van de weinigen die nog durft. Veel Nederlandse vrachtwagenchauffeurs willen niet meer naar de Franse havenstad rijden. Ze vinden het te gevaarlijk. Vluchtelingen proberen op allerlei manieren aan boord te komen om mee te reizen naar Engeland. En dat gaat er soms heftig aan toe. Met stokken en stenen bekogelen ze de cabines, in de hoop dat de chauffeur stopt. Ook blokkeren ze met boomstammen en brandende hooibalen de weg.
Dat klinkt als een spannende rit, maar de nuchtere Ruben vindt het meevallen. "Ik ben nog nooit aangevallen door vluchtelingen. Misschien als dat gebeurt, dat ik er anders in zal staan", vertelt hij onderweg. Wel heeft hij tot twee keer toe vluchtelingen uit z'n wagen moeten plukken. "Dat was al meer dan een jaar geleden."
"De eerste keer dat het gebeurde moest ik aansluiten in de rij voor de terminal bij de tunnel", vertelt Ruben. "Ik had van tevoren m'n dak al opengemaakt, want dan snijden ze in elk geval het zeil niet kapot. Al snel zaten er zeven in. Ik heb m'n deuren op slot gelaten en ben doorgereden. Ze zijn er bij de controlepost uitgehaald."
Toen ik in mijn spiegel keek zag ik twee voeten uitsteken.
De andere keer lag Ruben te slapen in zijn cabine in Duinkerke. Hij was toen onderweg naar België. "Ik werd wakker en voelde iets. Toen ik in mijn spiegel keek zag ik nog net twee voetjes uitsteken. Ik heb m'n wapenstok gepakt en ben toch maar gaan kijken. Want als ze hun behoefte doen op je lading, dan ben je die hele lading kwijt."
Ruben klom op zijn vrachtwagen en zag twee mensen in zijn vrachtwagen liggen. "Ik vertelde dat ik niet naar Engeland ging en heb ze vriendelijk verzocht om eruit te komen. Dat deden ze ook. Een van die jongens sprak vloeiend Nederlands. Hij heeft een tijd in ons land gewoond, maar werd uitgezet."
Die stok hoefde hij dus niet te gebruiken. "Dat doe ik ook liever niet, want dan kan een situatie alleen maar uit de hand lopen. Maar ik voel me wel veiliger als ik hem bij me heb. Dan kun je je toch beter verdedigen."
De Europese transport- en logistiekorganisaties eisen al tijden dat de Franse regering wat doet aan de problemen rond Calais. En zou nu gaan gebeuren. Zo is extra stevig prikkeldraad op de hekken geplaatst en wordt een vier meter hoge kilometer lange muur gebouwd in de buurt van de jungle van Calais, het gigantische vluchtelingenkamp bij de haven.
Maar of zo'n muur iets gaat veranderen? Ruben denkt van niet. "Er staan overal al hekken. Die mensen hebben al gigantisch veel gelopen. Dus die extra kilometer kan er dan ook wel bij. Naar mijn mening verschuiven ze het probleem hiermee een kilometer."
Het is een rustige rit, bijna 250 kilometer naar het zuiden. Hoe dichter hij bij Calais komt, hoe meer gendarmerie op de weg is. De witte hekken rondom de haven en terminal doen denken aan een gevangenis. Om de zoveel meter staat een hoge paal met een trosje camera's eraan. "Ik vind het net een concentratiekamp, als je er doorheen rijdt", zegt Ruben. Verder zien we geen vluchtelingen langs de vangrail lopen, zoals op filmpjes te zien is, maar vooral veel politie.
Aangekomen bij de terminal in Calais loopt Ruben nog een rondje rond zijn vrachtwagen, al weet hij zeker dat er niemand in is gekropen. "Ik heb nergens stilgestaan, alleen even kort om te tanken." De sloten zijn allemaal nog in orde, het zeil is niet beschadigd en er zit niemand achter de cabine of onder de oplegger. Ruben gaat dus ook niet door de vrijwillige controle voor hij op de trein door de tunnel gaat.
"Onderweg heb ik wel een groepje vluchtelingen gezien, ruim voor Calais." Maar dat was het dan ook. Met de enorme afrastering lijkt het ook haast onmogelijk om nog in de buurt te komen van de terminal. Toch staan er in de verte bij de controlepost een paar vrachtwagens met de deuren open en het zeil naar beneden. De gendarmes lopen met honden rond de truck. Zeker twee mannen worden uit de laadruimte van een vrachtwagen gehaald, tegen een hek gezet en gefouilleerd.
Ruben wijst naar een witte bus: "Kijk, dat is de junglebus. Die rijdt ze weer terug naar het kamp. En dan proberen ze het later waarschijnlijk nog een keer."