Het is 65 jaar geleden dat de eersten van in totaal 12.500 Molukkers naar Nederland kwamen. Het waren mannen die voor Nederland in Indonesië hadden gevochten en zich met hun vrouw en kinderen vestigden in ons land.
Het zou eigenlijk maar voor even zijn, maar het bleek permanent. De kinderen van deze Molukkers kregen ook weer kinderen: die derde generatie groeide volledig in Nederland op.
Een aantal van hen herdenkt de historische gebeurtenis met een traditionele krijgsdans op een bijeenkomst in april. De groep, woonachtig in Ridderkerk, repeteert momenteel voor deze bijzondere dag.
We keken mee en vroegen ze hoe ze nog in verbinding staan met hun roots:
"Hoewel ik hier ben geboren, voelen de Molukken als een tweede thuis", zegt de 28-jarige Furqan Lesteluhu. Hij heeft het prima in Nederland, maar mist de Molukken wel. "Nu ik al een tijdje niet mijn familie daar heb opgezocht, heb ik een beetje heimwee."
Zijn 'dansbroeder' Zainal Umarella (33 jaar) herkent dat gevoel. "Als ik op Ambon rondloop, het eiland van mijn familie, voelt dat alsof ik in Ridderkerk ben."
Toch zouden beide jongens niet op de Molukken willen wonen. Furqan: "Ik ben hier opgegroeid, ik ben gewend aan het leven hier. In Nederland heb ik mijn werk en hier wonen meer vrienden en familieleden dan daar."
"En hier zijn betere kansen voor onze kinderen om een mooie toekomst op te bouwen", voegt Zainal toe.
Bij de generatie van hun grootouders leefde wél de wens om terug te gaan naar de Molukken. De Nederlandse overheid had aan hen namelijk beloofd dat ze een eigen staat zouden krijgen. Helaas voor veel Molukkers kwam die er niet en dus bleven ze hier.
"Ik ben daar nog steeds boos over", zegt Zainal. "Onze grootouders kwamen hier aan, werden uit hun ambt getrokken en apart gestald in oude concentratiekampen. Ze dachten dat ze maar tijdelijk in barakken hoefden te leven en ooit terug konden, maar niets bleek minder waar."
Furqan voelt minder wrok. "Bij ons heeft dat onafhankelijkheidsideaal nooit erg geleefd. Mijn opa's dachten juist dat Nederland een betere toekomst te bieden had dan de Molukken."
Wat volgens Zainal zo kenmerkend is aan de derde generatie Molukkers, is hun trots op hun afkomst. "Het is niet zo dat we hoogmoedig rondlopen, maar we zijn wel zelfverzekerd. We weten waar we vandaan komen, wat onze ouders en grootouders hebben meegemaakt. En dat sterkt ons om vooruit te gaan."