Rapgroep Wu-Tang Clan presenteerde vannacht een nieuw album. Er is zes jaar aan gewerkt, de luxe verpakking is door een kunstenaar gemaakt, er doen allemaal bekende artiesten op mee, en: er wordt maar één exemplaar gemaakt en verkocht. Waarschijnlijk krijgt het merendeel van de mensheid The Wu: Once Upon A Time In Shaolin dus nooit te horen.
De dubbel-cd telt 31 nummers. Onze eigen Carice van Houten zingt erop mee, maar ook Cher, spelers van FC Barcelona en rapper Redman staan erop. De cd-hoes ligt in een zilveren doos en die zit weer in een houten kist. Allemaal handgemaakt en ontworpen door de Brits-Marokkaanse kunstenaar Yahya. In de zilveren doos komt ook een handgebonden leren boek met uitgeschreven liedteksten.
Krijgen we die muziek dan nooit te horen?
Zoals het er nu naar uitziet niet. De koper mag de albumtracks namelijk niet kopiëren en verspreiden. Waar de Wu-Tang wel oor naar had was om het werk langs musea te laten gaan, zodat mensen het daar kunnen luisteren. Maar daar willen ze de koper niet toe verplichten. Pas na 88 jaar verlopen de auteursrechten en mag de rechthebbende ermee doen wat 'ie wil.
Het is net als bij een schilderij. Je koopt het canvas en de verf die erop zit, maar hebt niet het recht om het werk op postkaartjes te printen en door te verkopen.
Waarom doet Wu-Tang dit?
De Nederlandse Dokter Moon, die aan het album meewerkte als audiotechnicus, zegt dat het eerste zaadje voor het idee drie jaar geleden werd geplant. "Ik was samen met Cilvaringz (alias Tarik Azzougarh, een Nederlands lid van Wu-Tang) voor opnames in Parijs. Toen we op een terrasje een crêpe aten, hadden we het erover hoe jammer het was dat je in de huidige muziekindustrie weinig echte credits meer krijgt als artiest."
Ze brainstormden over nieuwe manieren om muziek aan te bieden en bedachten dat het maken van een echt kunststuk een goed idee zou zijn. "Tarik is daar vervolgens écht mee aan de slag gegaan."
De rapgroep zegt in het proces vooral geïnspireerd te zijn tijdens een reis naar Egypte. Ze bekeken al die eeuwenoude kunstwerken en voelden de behoefte om ook zelf iets na te laten. Daarbij is het ook commentaar op de muziekindustrie: "Het is een statement. We willen de waarde van artiesten laten zien in een tijd waarin alles gratis te krijgen is, waardoor het vervangbaar is."
In plaats dat we de meeste platen proberen te verkopen, proberen wij de minste te verkopen.
Zakelijk tijdschrift Forbes reisde in 2014 naar Marokko om te zien hoe de albumhoes eruit ziet. Het blad kreeg ook een klein stukje te horen:
Wu-Tang druist met hun exclusieve album enigszins tegen de 'trend' in. Veel artiesten zetten hun muziek juist gratis op internet. Dokter Moon vindt voor beiden iets te zeggen. "Ik vind het mooi dat artiesten hun boodschap gratis willen delen. Maar we moeten er wel van leven. Door deze plaat wordt de wereld gedwongen weer eens na te denken over hoe we artiesten belonen. En daar komen hopelijk mooie oplossingen uit."
Als je de Mona Lisa wilt zien, moet je ook naar Parijs.