Al elf dagen lang komen elke avond honderden, soms duizenden mensen op de Place de la République in Parijs samen om te protesteren. Een bont gezelschap, waarvan ook de achterliggende redenen voor het protest verschillen. De beweging heet Nuit Debout, ook wel te vertalen als "de nachtbrakers".
Tot vanmorgen werden de betogers ongemoeid gelaten, maar afgelopen nacht heeft de politie een einde gemaakt aan het nachtelijk protest en Place de la République ontruimd. Toch zijn de betogers vanavond weer op het plein te vinden. Honderden activisten protesteren tegen sociale onrechtvaardigheid.
Elke avond
De nachtelijke protesten ontstonden in Parijs, maar verspreidden zich al snel als een olievlek over het land. Er ontstonden Nuit Debouts in Toulouse, Nice, Reims en vele andere plaatsen.
Ook in Brussel en het Spaanse Valencia duiken de protesten op. De schattingen van het aantal deelnemers lopen uiteen: van enkele honderden tot enkele duizenden.
Het begon allemaal op 31 maart bij een landelijke demonstratie in Parijs tegen het nieuwe wetsvoorstel om het ontslagrecht in Frankrijk te versoepelen. Na afloop van die demonstratie bleven sommige demonstranten hangen op Place de la République.
In eerste instantie werden ze verjaagd door de politie, maar ze bleven terugkomen. Elke avond verzamelden de betogers zich op het plein in het centrum van Parijs. Er werden toespraken gehouden, bekende Fransen lieten er zich interviewen en een tv-station ging het protest zelfs live uitzenden.
Duizend-en-een-gezichten
De demonstranten vormen geen homogene groep: er zijn linkse anarchisten en milieu-activisten te vinden, maar ook onderwijzers, advocaten en wetenschappers. De duizend-en-een-gezichten van Nuit Debout, kopte de Franse krant Le Parisien.
Ook de redenen voor protest lopen uiteen. Sommige deelnemers zijn tegen president François Hollande, anderen zijn tegen sommige van zijn plannen. Ze voelen zich niet gehoord door de politiek en willen meer directe democratie. Sommigen verklaren het politieke systeem in Frankrijk failliet.
Maar er zijn meer thema's die de betogers bezighouden. Ze praten over de stagnatie op de arbeidsmarkt, het milieu, het asielbeleid en de macht van de banken. Sommigen voelen zich verbonden met de Occupy-protesten of Indignados, de beweging waaruit de Spaanse partij Podemos is voortgekomen. Anderen juist helemaal niet.
Door die grote verscheidenheid vraagt de Franse krant Le Monde zich af wat er terecht kan komen van Nuit Debout. De betogers zijn intern verdeeld, er wordt veel gediscussieerd. Toch zijn ze verenigd in hun verlangen om iets te veranderen aan de huidige situatie.
Prominent aanwezig in het protest is documentairemaker François Ruffin. Van hem draait op dit moment de documentaire Merci Patron! in de Franse bioscopen. De film heeft betrekking op de tienduizenden Fransen die hun baan zijn kwijtgeraakt of dreigen kwijt te raken aan goedkope buitenlandse arbeid.
De twee hoofdpersonen in de documentaire werden ontslagen uit de textielfabriek waar ze werkten, toen de productie naar het buitenland werd verplaatst. De twee besluiten wraak te nemen op hun voormalige werkgever Bernard Arnault: de steenrijke eigenaar van het mode-imperium LVMH.
De film is gesneden koek voor de meeste Debouters. In het protest tegen de Franse arbeidshervormingen wordt de film gebruikt als voorbeeld van hoe het niet moet in Frankrijk.