In november dit jaar gaan de Amerikanen naar de stembus en zal president Barack Obama na acht jaar het stokje doorgeven aan zijn opvolger. Maar wat is er eigenlijk veranderd in de tijd dat hij aan het roer stond?
Obama is de eerste zwarte president, opgegroeid in een één-ouder gezin. De verwachtingen bij veel Amerikanen waren hoog; eindelijk een president die de moeilijkheden kent waar veel gezinnen in de VS mee worstelen. Maar heeft hij de grote maatschappelijke problemen kunnen aanpakken?
In een reeks reportages gaat oud-Amerika-correspondent Tom Kleijn op onderzoek uit in zijn oude land. Hoe staat het met de grote onderwerpen zoals economische en sociale ongelijkheid, het zorgsysteem, wapenwetgeving en immigratie?
Onzichtbare kloof
In de eerste aflevering van de reeks kijkt Tom naar een van de belangrijkste onderwerpen van deze verkiezingen: de kloof tussen arm en rijk. De kloof tussen een goede toekomst en een toekomst zonder hoop, tussen een onderklasse die steeds verder afdrijft en een rijke bovenlaag die steeds rijker wordt.
Het is een onzichtbare kloof, met verstrekkende gevolgen. Want Amerika verliest zijn economische ruggengraat: de middenklasse. En dat gebeurt in duizenden plaatsen door het hele land. Zoals in Port Clinton, Ohio. Tom praat erover met de vooraanstaande politicoloog Robert Putnam, die er het boek Our Kids over schreef.
American Dream
Virginia Parks woont al haar hele leven in het stadje Port Clinton. Ze groeide op in een typisch Amerikaans boerengezin dat niet veel te besteden had. Inmiddels, zo'n vijftig jaar later, is ze een lokale politica. Ze heeft haar milieu kunnen ontstijgen door een goede opleiding, een baan met een stevig inkomen en aanzien in het stadje.
Virginia's generatie had kansen, the American dream was nog op hen van toepassing. Iedereen, ongeacht achtergrond en afkomst, kreeg de handvatten aangereikt om een goede toekomst te creëren voor zichzelf. Virginia is een van vele voorbeelden van haar generatie die dit ook daadwerkelijk heeft kunnen waarmaken.
Mogelijkheden blijven uit
Maar het tij is gekeerd. Neem bijvoorbeeld de 38-jarige Tiffany Shobe. Ze is werkloos, gescheiden, chronisch ziek en heeft drie kinderen. Tiffany is sinds haar achttiende afhankelijk van voedselbonnen. Ze krijgt een uitkering van 1000 dollar per maand en dat is te weinig voor het levensonderhoud van haar gezin.
Zoals velen in haar situatie, zal Tiffany er zelfstandig nooit financieel bovenop komen. Virginia had nog de kans om weg te komen uit de armoede door hard te studeren en te werken, maar inmiddels keren de kansen zich in Amerika tegen deze groep. De rijken worden steeds rijker en voor de armen blijven de mogelijkheden uit. De kloof tussen arm en rijk wordt dieper en dieper.