Parijs door de ogen van drie getuigen

Het is inmiddels een week na de ongekende golf van geweld die vorige week vrijdagavond Parijs in zijn greep hield. De hoofdverdachte is dood, er worden in België en Frankrijk arrestaties verricht en huiszoekingen gedaan. En de Parijzenaren proberen de draad weer op te pakken. Maar dat is moeilijk. Zij - en hun stad - zijn de gebeurtenissen nog lang niet te boven.

Verslaggever Tom Kleijn en redacteur Ties Brock waren de hele week in Parijs en kijken terug op de terreuraanslagen met drie mensen die er bovenop stonden. Hoe kijken ze terug op die fatale avond, en hoe moet het nu verder met Parijs? Te gast is Europacorrespondent Saskia Dekkers.

Afgeschoten

Restauranteigenaar Stephane werkt tegenover de restaurants Le Petit Cambodge en Le Carrillon. Vorige week hoorde hij plotseling schoten. Even later lag de straat vol met lichamen en zat zijn restaurant vol met gevluchte mensen. "Er was paniek. Veel mensen zaten onder de tafels. Ik deed de lichten uit. Ik dacht dat ze op iedereen hadden geschoten. Dat ze iedereen afgeschoten hadden."

Het restaurant aan de overkant is beschadigd, de politie is klaar met onderzoek. Parijs is een stad vol met sporen van het geweld.

Muziekliefhebber Thierry zag in concertzaal Le Bataclan de mensen om hem heen gedood worden. "Het geratel van de Kalasjnikov, ik lag op de grond, meteen voelde ik: dit is niet goed."

Thierry vluchtte back-stage. "Er waren dertig mensen, achter mij was niemand meer op de trap, ik deed de deur dicht, op slot, iemand zette de bank en een ijskast tegen de deur. En toen, stilte. Iedereen was stil."

Thierry hoor het geluid van het herladen van de wapens en het schieten. "Onophoudelijk. Ze kwamen de trap op, ik hoorde dat ze dichterbij kwamen." Daarna stilte, doodse stilte. "We hoorden geluid en toen kloppen. Politie open. Wij zijn gijzelaars! Zijn er terroristen? Nee. Doe open."

"Het was ongelooflijk. De eerste agenten waren net zo wit en bleek als wij", zegt Thierry.

Oorlog

Trauma-arts Patrick verzorgde tientallen zwaargewonden. En dat was voor hem extra zwaar omdat Patrick naast arts ook medewerker was van Charlie Hebdo. In januari van dit jaar was hij net zelf aan de dood ontsnapt bij de aanslag op de redactie van het satirische blad.

"Het waren dezelfde scènes. De mensen dood door kogels, oorlogswapens, dus lichamen verscheurd."

"De mensen die bij het concert waren, zijn niet meer hetzelfde. Ze zijn door een hel gegaan. Jonge mensen, mensen die feest hadden, waar muziek en liefde was, en toen de dood", vertelt Patrick.

Shock

Overal in de stad staan borden van de gemeente. Ze roepen burgers op zich te melden als ze psychische problemen hebben na wat er is gebeurd. Parijs is een stad in shock. Maar het leven gaat door. Na meer dan 130 doden, bijna honderd zwaargewonden en tientallen arrestaties.

Stephane: "Ik heb twee dochters. Zij zijn bang. Hoe leg je het uit aan een kind van negen? Die bang is voor de dood? Ik heb gezegd: het zijn gekken. Maar wij winnen, de liefde wint."

Patrick noemt de radicale islamieten nazi's. "Onze enige kans is om ze aan te vallen en ze te doden. Echt. Want je kan niet met ze redeneren. Sinds het WTC. Ze vallen de hele wereld aan."