Meer dan zestig miljoen exemplaren verkocht hij van de wereldberoemde roman De Naam van de Roos. Deze week verschijnt zijn nieuwste roman: Het Nulnummer. Schrijver Umberto Eco's nieuwste roman gaat over een recente periode in de Italiaanse geschiedenis.
Bij hoge uitzondering bezoekt Nieuwsuur in Milaan het domein van de schrijver, waar hij samen met zijn vrouw en ruim 35.000 boeken woont en nog altijd dagelijks schrijft.
Voldoening
Eco werkt gemiddeld zes jaar aan een roman. Nu hij 83 jaar is, heeft hij zeven romans op zijn naam staan, stuk voor stuk bestsellers. Hij besteedt veel tijd aan het minutieus creëren van een wereld, met behulp van tekeningen. "Dat is het grootste plezier. Die zes jaar lang leven in de wereld van mijn roman, zonder dat iemand het door heeft, ook niet hier in huis. De voldoening van een voltooid boek heb ik niet zo", zegt Eco.
Het Nulnummer is de eerste roman van Eco die zich volledig afspeelt in de recente geschiedenis. Het verhaal speelt zich af in 1992, het jaar dat het grootste corruptieschandaal in de Italiaanse politiek aan het licht kwam en kopstukken uit het economisch en politieke leven in Italië werden vervolgd.
Onwaarschijnlijke verhalen
De operatie kreeg de naam ‘Mani Pulite’ (Schone Handen). Het was twee jaar voordat Silvio Berlusconi zijn entree in de politiek zou maken. "Dat maakt het boek natuurlijk cynisch, met de wetenschap van nu. In 1992 dachten we dat er in het land echt iets zou veranderen, iet zou verbeteren. Maar toen moesten de twintig donkerste jaren van onze recente geschiedenis nog beginnen."
In het boek werkt een groep journalisten in Milaan aan een aantal zogeheten nulnummers: proefedities van een krant die nooit zullen verschijnen. In de zoektocht naar onderwerpen komen ze met de meest onwaarschijnlijke verhalen, zoals de theorie dat dictator Mussolini niet zelf zou zijn vermoord aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar een dubbelganger.
Het doel van de journalisten is om met de fictieve verhalen de politieke en financiële wereld te chanteren om zo toegang te krijgen tot de achterkamers van de macht.
Het Nulnummer is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en Eco bevestigt dat hij in zijn boek de vloer aanveegt met een deel van de Italiaanse journalistiek.
De afpersingsjournalistiek, zoals Eco het noemt, is nog steeds van invloed op het land. "Er zijn voorbeelden van krantjes met een zeer beperkte oplage van een paar honderd die toch uiteindelijk voldoende angst zaaiden met hun verhalen bij ‘de juiste persoon'."