Asielzoekers in het Drentse dorp Oranje
Aangepast

'We hebben nu geen toekomst in Syrië'

De burgeroorlog in Syrië duurt al drie jaar. Ruim 7,6 miljoen inwoners zijn op de vlucht geslagen. Alleen al naar Nederland kwamen dit jaar bijna 10.000 Syrische vluchtingen. Dat aantal zal naar verwachting verder stijgen. Een deel van hen zal voor altijd in Nederland blijven.

Voordat de vluchtelingen hier aankomen, hebben ze niet alleen jaren van oorlogsgeweld achter de rug, maar meestal ook een dramatische en levensgevaarlijke vlucht. Door de woestijn, en over zee. Eenmaal in Nederland volgt maandenlang afwachten in de asielzoekerscentra, die in hoog tempo gevonden en ingericht moeten worden.

Bijvoorbeeld in de pipowagens van Speelstad Oranje, de IJsselhallen van Zwolle of in de voormalig jeugdgevangenis in Overloon. Terwijl op veel van deze plaatsen omwonenden tegen de komst van de centra in opstand komen, proberen de asielzoekers zelf te wennen aan hun nieuwe leven vol onzekerheden.

'We hebben nu geen toekomst in Syrië'

Gezinshereniging

In een van de voormalige cellen op de gang in Overloon, zit Saeb Rami, een tandarts uit Damascus. Hij is nu zes maanden in Nederland. "Ik ben naar Nederland gekomen, omdat bekend is dat Nederlanders niet discrimineren. Bovendien heb ik gehoord dat gezinshereniging hier makkelijker gaat en dat vind ik belangrijk." Rami’s vrouw en vier kinderen wonen namelijk nog in Syrië, en hij maakt zich grote zorgen. Elke dag belt hij met ze en ondertussen probeert hij via het IND te regelen dat ze ook naar Nederland mogen komen.

Saeb Rami belt met zijn gezin in Syrië

In een van de andere vertrekken van de voormalige jeugdgevangenis woont de familie Myasa. De vader van het gezin, die zelf twee keer door het geweld in zijn land gewond raakte, vertelt over zijn motieven om Syrië te verlaten. "Het was vooral om de kinderen. Ze waren buiten niet veilig, maar binnen ook niet. Het kon elk moment misgaan, want de raketaanvallen hielden niet op. En er werd vaak op mijn auto geschoten, terwijl ik de kinderen bij me had", vertelt vader Hossam.

Inmiddels gaan de kinderen naar school in Overloon, en hebben ze hun eerste Nederlandse woordjes geleerd. Maar het leven is niet makkelijk, zegt Myasa. "We waren gewend aan een comfortabel leven. We komen uit een groot huis en zitten hier met z'n allen op één kamer. Maar we zijn tevreden en wennen aan de situatie."

Hossam Myasa met zijn vrouw en drie van zijn kinderen

Ik wil alleen terug naar een veilig Syrië. De kinderen hebben nu geen toekomst daar.

Hossam Myasa, vluchteling uit Syrië

Beide mannen willen zo snel mogelijk Nederlands leren. Het niet kennen van de taal is een van de grote frustraties, zegt Rami. In Overloon is er nu ruimte voor twintig mensen om Nederlands te leren. Maar er zijn zo'n 800 asielzoekers. En dus probeert hij de taal zelf onder de knie te krijgen. Samen met een arts uit Sudan, met wie hij in het asielzoekerscentrum bevriend is geraakt, zit hij elke dag twee uur gebogen over een stapel gekopieerde boeken.

Ook Myasa zou dolgraag al iets willen doen, aan een toekomst willen werken. Maar vooralsnog kunnen asielzoekers als hij niets anders doen dan afwachten. Hij mist zijn leven in Syrië waar hij voor de oorlog succesvol ondernemer was, maar de kans dat hij daar ooit nog naar terug zal keren, is klein.

"Hoe kan ik Syrië uit mijn gedachten bannen? Maar ik wil alleen terug naar een veilig Syrië. Een land waar we de draad van ons leven weer kunnen oppakken. De kinderen hebben nu geen toekomst daar."

  • ANP
    Het asielzoekerscentrum in Overloon
  • ANP
    Asielzoekerscentrum Prinsenbos
  • ANP
    De IJsselhallen in Zwolle werden ingericht als noodopvang
  • ANP
    Protest tegen de komst van een azc in Eindhoven
  • ANP
    Asielzoekers bij een opvanglocatie in Zeist

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl