Van kampioen naar degradant: FC Twente is niet de enige
Twentse fans kunnen wellicht beter even de ogen sluiten. Het verhaal van 1. FC Kaiserslautern is namelijk afschrikwekkend én akelig vertrouwd tegelijk.
De roemruchte club uit 1900 degradeerde afgelopen weekend naar de derde Liga. In het seizoen 1997/98 was Kaiserslautern nog de beste van Duitsland, al mag de manier waarop dat tot stand kwam nog steeds een wonder heten.
Op de eerste speeldag van dat seizoen won het net gepromoveerde Kaiserslautern met 1-0 van Bayern München. Een persoonlijk succes voor trainer Otto Rehhagel, die een paar maanden eerder zijn ontslag had gekregen als coach van Bayern.
Maar het bleef niet bij die ene zege. Wat volgde was een onvoorstelbare reeks overwinningen die op 2 mei 1998 resulteerde in de Duitse landstitel. De promovendus won de titel, nog altijd een van de mooiste verhalen uit de voetbalgeschiedenis.
Maar na de titel kwam het verval. En stevig ook. De landstitel en de deelname aan de Champions League zorgden voor onverwachte uitgaven. Veel te hoge uitgaven.
Na een slechte seizoensstart in 2001 stapte Rehhagel op. Niet veel later kwamen de financiële problemen aan de oppervlakte. Na het seizoen werd de clubleiding in staat van beschuldiging gesteld wegens belastingfraude.
De torenhoge schulden en dreigende claims van de belastingdienst brachten de club op de rand van een faillissement. De club mocht van geluk spreken dat de gemeente bereid bleek het Fritz Walter-stadion op de beroemde Betzenberg te kopen.
Afgelopen zaterdag degradeerde 1. FC Kaiserslautern in Bielefeld naar de derde Liga. En dat sportieve verval is misschien nog wel de minste zorg: nog altijd hangt een miljoenenschuld als een molensteen om de nek van de club.
Niet de enige
Voor volgers van FC Twente zullen de schulden, de belastingclaims en het verval wellicht bekend voorkomen. Kaiserslautern is het meest schrijnende voorbeeld van sportief verval, maar zeker geen uitzondering.
In heel Europa dreigen recente kampioenen dit seizoen een stapje terug te moeten doen. Een kleine greep.
Deportivo La Coruña (1999/2000)
Op 19 mei 2000 spoelde Deportivo La Coruña het trauma van 14 mei 1994 weg. Op die laatstgenoemde datum was de blessuretijd van het duel met Valencia in de laatste speelronde van de Primera División al ingegaan toen Miroslav Djukic in de stromende regen van El Riazor achter de bal ging staan.
Eigenlijk had de Braziliaanse ster Bebeto de strafschop moeten nemen, maar die durfde niet. Er hing ook veel van af. Alles. De landstitel stond op het spel.
Met knikkende knieën nam de Serviër zijn aanloop. De bal rolde recht door het midden, recht in de handen van Valencia-doelman José Gonzalez. De titel ging die avond naar het Barcelona van Johan Cruijff.
Zes jaar later nam Depor revanche. Ook nu was Barcelona, waar met Louis van Gaal als roerganger een ware Nederlandse kolonie was ontstaan, de naaste belager. Maar zo spannend als in 1994 werd het uiteindelijk niet.
Met dank aan het Braziliaanse middenveld van Deportivo met Mauro Silva, Flavio Conceiçao, Donato en Djalminha. En natuurlijk dankzij spits Roy Makaay, die met 22 doelpunten clubtopscorer werd.
De Nederlander maakte ook de tweede treffer op de laatste speeldag tegen Espanyol en bezegelde zo de titel voor zijn club.
Een stabiele Spaanse topper is Deportivo nooit geworden. Sterker, de prestatiecurve van de club is net zo grillig als het weer voor de kust van Galicië.
Ook met Clarence Seedorf aan het roer kapseisde de club opnieuw. Ondanks een knappe comeback viel zondag het doek, nota bene in de kampioenswedstrijd van Barcelona.
Daardoor doet het duel in de laatste speelronde tegen Valencia niet meer ter zake. En dat is jammer, vooral voor de liefhebbers van voetbalnostalgie.
VfL Wolfsburg (2008/09)
Dat een voormalig kampioen in Duitsland degradeert uit de Bundesliga, is zeker. Vraag is alleen nog wie 1. FC Köln (kampioen in 1963/1964 en 1977/78) vergezelt.
Sinds afgelopen weekend zou het zomaar kunnen dat niet Hamburger SV (zesvoudig kampioen, voor het laatst in 1983), maar VfL Wolfsburg het kind van de rekening wordt.
Die club werd in 2009, een jaar voor FC Twente, nog kampioen van de Bundesliga. Trainer Felix Magath profiteerde destijds van de bloedvorm van de Bosnische magiër Zvjezdan Misimovic, zijn jonge landgenoot Edin Dzeko en de Braziliaan Grafite.
In de kampioenswedstrijd op de laatste speeldag tegen Werder Bremen (5-1) scoorden ze alle drie. Bayern München had het nakijken.
Nieuwe degradatie zou een blamage zijn voor de Volkswagen-club, die nog altijd werkt met een begroting van rond de 90 miljoen euro. Toch moet de ploeg van Paul Verhaegh, Jeffrey Bruma en Riechedly Bazoer wel degelijk vrezen.
Met nog twee duels te gaan staan 'Die Wölfe' zestiende. Dat zou net als vorig jaar promotie/degradatieduels betekenen, maar de voorsprong op nummer zeventien HSV is miniem (2 punten).
Zaterdag gaat Wolfsburg op bezoek bij RB Leipzig, waarna het thuisduel op de laatste speeldag tegen het al gedegradeerde 1. FC Köln een laatste reddingsboei kan zijn.
Lille OSC (2010/11)
Eden Hazard was net 20 jaar oud, maar toen al de grote ster van het Franse voetbal. Als product van de eigen jeugdopleiding debuteerde de Belgische dribbelaar in 2007 in de Franse hoogste divisie. Drie jaar later dribbelde hij Lille OSC naar de dubbel.
Goed, Hazard hoefde het niet helemaal alleen te doen. Met spelers als Gervinho, Yohan Cabaye en Moussa Sow om zich heen was het lekker voetballen in Noord-Frankrijk. Sow, Gervinho en Hazard waren dat seizoen samen goed voor 47 doelpunten.
Op de voorlaatste speeldag volstond een 2-2 remise tegen Paris Saint-Germain voor de landstitel. Een week eerder had Lille tegen de Parijzenaars ook al de bekerfinale gewonnen.
Tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid. Terwijl PSG op weg is naar de derde dubbel in vier jaar, hangt het lot van Lille op het hoogste niveau aan een zijden draadje.
In de resterende drie duels moet de club van oud-Ajacied Anwar El Ghazi weg zien te komen van de negentiende plaats. Het verschil met de veilige zeventiende plaats is echter nog overbrugbaar: twee punten.
Zondag kan Lille het seizoen redden tegen de huidige nummer zeventien, Toulouse. Blijft de club negentiende, dan zakt Lille na achttien jaar terug naar Ligue 2.
