In scheur in een muur in het Groningse bevingsgebied
NOS NieuwsAangepast

Bevingsslachtoffer: 'Als gedupeerde moet je vechten om iedere spijker'

Ik heb genoeg momenten gehad waarop ik dacht: ik trek het niet meer. Nou ga ik naar de NAM-locatie en steek ik hem in brand.

Een vader die met zijn gezin in het bevingsgebied woont

De gaswinning in Groningen en de bevingen die daarvan het gevolg zijn leiden tot veel stress en gezondheidsklachten bij bewoners. De stress uit zich bijvoorbeeld in fysieke klachten en relatieproblemen.

Rijksuniversiteit Groningen heeft een rapport gepubliceerd over de gevolgen van de aardbevingsschade. Enkele bewoners doen uitgebreid hun verhaal, zoals een vader die met zijn gezin in het buitengebied woont. Zijn huis is meerdere keren getroffen door aardbevingen. De schade is groot en de weg tot een oplossing blijkt lang en stroperig.

Het begon voor de man in september 2015, met de aardbeving van Hellum. Hij had schade aan zijn garage, de gevel en de bijkeuken. Een expert oordeelde dat de schade niet kwam door de aardbevingen. Later werd dit ingetrokken toen de man bewijs had geleverd dat dit wel zo was.

Alle tegels van de wanden

Ondertussen zat het gezin met het probleem. In januari 2016 werd dat, na een nieuwe beving, nog erger. "Alles begon te trillen. Het kraakte, het bewoog en beneden hoorde ik een knal. Bleken alle tegels van de wanden af te zijn gebroken."

Opnieuw kwam er een expert langs en weer werd er niks toegekend. Niet lang daarna wel, maar het leverde toch stress op. En daar was het niet mee klaar. Er kwamen rapporten, maar de bedragen die genoemd werden waren veel te laag. Ook dat werd later gecorrigeerd.

Na lange omwegen kon dan toch het schadeherstel beginnen. Al aan het begin van de verbouwing werd duidelijk dat er nog veel meer schade was dan in eerste instantie was te zien. "Dat hebben we meteen gemeld en er werd een afspraak gemaakt met een expert." De vader drong er bij de expert op aan om snel met een rapport te komen. "Maar dat kwam maar niet, en de afspraken lagen al vast. De aannemer stond klaar."

Mijn dochter zei: 'papa, ik wil hier niet meer zijn. Ik vind het huis niet meer mooi'.

De vader die met zijn gezin in het bevingsgebied woont

Het huis was een bouwput. "Geen keuken, geen verwarming, midden in de winter, met kleine kinderen. Het hele plafond eruit, meubels weg. Zes tot acht weken hebben we zo gezeten."

Uiteindelijk besloot het gezin om de verbouwing uit eigen zak te betalen "Vanaf december 2015 tot een maand geleden heb ik alleen maar stress gehad. Als gedupeerde moet je vechten om iedere spijker."

De stress dreef de vader soms tot het randje van de afgrond. "Ik heb genoeg momenten gehad waarop ik dacht: ik trek het niet meer. Nou ga ik naar de NAM-locatie en ik steek hem in brand."

Zo ver is het niet gekomen, maar er zijn wel genoeg moeilijke momenten geweest. "In de tijd dat het huis open lag, zei mijn dochter: 'papa, ik wil hier niet meer zijn. Ik vind het huis niet meer mooi'. Toen brak ik wel even."

Schrijnende gevallen

Bij deze bewoner sloeg de stress nog niet om in fysieke klachten. Maar huisarts Ryanne Addink ziet het vaak genoeg gebeuren. Ze werkt in Middelstum. "Ik zie behoorlijk wat mensen met stressgerelateerde klachten."

Daar zitten hele schrijnende gevallen tussen, vertelt ze tegen het NOS Radio 1 Journaal. "Zoals een bejaard echtpaar van wie inmiddels hun huis is afgebroken. Die mensen hadden al gezondheidsklachten en je ziet dat herstel na ziekte gewoon veel langer duurt. Daarnaast hebben ze veel stress en slapeloze nachten. Allemaal door de problemen rond hun woning."

We plukken de dag, maar niet thuis.

Een vrouw die met haar man in het bevingsgebied woont

In het rapport komt een vrouw aan het woord die ook fysieke problemen ervaart. "Mijn weerbaarheid is weg." Ze slaapt niet alleen slecht. "Ik heb ook astma en chronische artrose. Als ik mezelf te veel fysiek inspan krijg ik pijn, maar ook op stress reageer ik sterk."

Daarnaast stond haar relatie ook onder druk. "Door de aardbevingsproblematiek ontstonden er problemen tussen mijn man en mij. Ik kwam er niet los van en mijn man had het daar erg moeilijk mee." Inmiddels gaat het beter, mede doordat ze er veel op uit gaan. "We plukken de dag, maar niet thuis."

De vrouw voelt zich onveilig in haar eigen huis. "Bij een zware beving van vier punt nog wat staan dit soort huizen niet meer overeind." De vrouw heeft samen met haar man ook niet de mogelijkheid om weg te gaan uit het bevingsgebied. De waarde van hun huis is flink gedaald en het is nog maar de vraag of ze het überhaupt verkocht zouden krijgen.

"Wij hebben ook geen toekomst meer hier. Dat is ons gewoon afgenomen."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl