Verdacht echtpaar in Tubbergse slavernijzaak toont 'geen splinter' berouw
Met trillende stem neemt Gretha K. het woord in de rechtszaal van Almelo. De 47-jarige vertelt dat ze spijt heeft van alles wat er is gebeurd in de zogenoemde huisslaafzaak van Tubbergen. "Maar er werd alleen geslagen als hij wat fout deed."
Om de zwakbegaafde Jeffrey te ontzien deed ze dat zo veel mogelijk zelf. Want haar 60-jarige echtgenoot Adje B. deelde veel hardere klappen uit. Zeker na zijn beroerte in 2010. "Ik had toen een kort lontje en was soms agressief", zegt hij tegen de rechter.
Stofzuigerstang
Volgens de verklaring van B.'s zoon, en andere buurtbewoners, kreeg Jeffrey regelmatig ervan langs. Soms drie of vier keer per week klappen met de platte hand. Een keer zelfs een corrigerende tik met een stofzuigerstang, maar meestal "een schop onder z'n reet".
B. over de mishandelingen: "Soms weleens, maar niet dagelijks." Hij praat kalm, met een schorre stem en Twents accent.
Jeffrey (32) zit er drie meter achter en schudt met een gespannen gezicht zijn hoofd. Af en toe bijt hij op zijn armbandje als zijn voormalige baas aan het woord is. "De striemen en bloeduitstortingen gaven mij een helse pijn", citeert de advocaat Jeffreys geschreven verklaring. "De verwondingen doen me nog steeds terugdenken aan die tijd."
Ik werk hard, mijn zonen werken hard en Jeffrey is daarin meegegaan.
Een unieke zaak noemt de officier van justitie het. Ze verwijt het echtpaar B. en K. mensenhandel, uitbuiting, mishandelingen en wederrechtelijke vrijheidsberoving. "Er zijn geen voorbeelden van zo'n lange duur. Van 2009 tot 2015 ging elke nacht de deur op slot van de schuur of caravan waar Jeffrey sliep."
Op zijn 22ste, in maart 2007, leerde hij de familie kennen op de kermis van Haaksbergen. Daar werkte Adje en Jeffrey besloot voor hem aan de slag te gaan. De afspraak: 150 euro per week en gratis kost en inwoning.
Volgens K. werd Jeffrey opgenomen in het gezin. Hij kreeg zijn eigen slaapplaats, maar moest daarvoor hard werken. "Dat is bij ons gewoon, snap je", zegt ze. "Ik werk hard, mijn zonen werken hard en Jeffrey is daarin meegegaan." Volgens het OM ging het om werkdagen van zestien uur, zeven dagen per week. En de geldkraan ging al snel dicht.
Jeffreys laatste verblijfplaats bij de familie B. was een schuurtje van 2 bij 3 meter. Die stond achter de woonwagen van het Tubbergse gezin. 's Nachts mocht hij er niet uit. Plassen moest hij naar eigen zeggen in een emmer. "Anders ging hij alleen maar gokken of naar het café", zegt Jeffreys voormalige baas. Met zijn handen maakt hij een wegwerpgebaar.
Het nu 32-jarige slachtoffer kent een verleden van gok- en drugsverslaving. Als je een aantal jaar geleden naar zijn bezit op papier keek, viel dat haast niet te geloven: 24 auto's stonden op zijn naam, een bedrijf en een woning. En dat voor iemand zonder rijbewijs en een IQ van 73.
Het echtpaar heeft voor zo'n 401.616 euro geprofiteerd van het slachtoffer. Dat is volgens het OM nog een voorzichtige schatting. De inkomsten kwamen uit het achterhouden van loon, de Wajong-uitkering en afschrijvingen met Jeffreys bankpas. Die had hij afgegeven aan zijn baas en bazin. Naar eigen zeggen onder dwang, maar volgens B. "omdat hij niet met geld om kon gaan".
Het echtpaar beroept zich op hun eigen cultuur. Maar in Nederland geldt gewoon de wet.
Jeffrey werd door verdachte Nico H, ook in de zaal, gebruikt als katvanger om een bedrijf op te zetten. De onderneming was volgens het OM een dekmantel voor fraude. Tijdens een gesprek met de FIOD leerde Jeffrey dat er ruim een miljoen euro op zijn naam stond.
H. houdt vol dat hij niets illegaals heeft gedaan. Hij wijst met de beschuldigende vinger naar het echtpaar en die wijzen weer terug naar H. De officier van justitie vindt dat ze allemaal schuldig zijn aan de uitbuiting. "H. heeft samen met B. het slachtoffer uitgebuit voor vele tonnen."
De eis is zeven jaar cel voor B. en K. en twee voor H. Allemaal onvoorwaardelijk, mede omdat de twee mannen in de zaak al eens eerder veroordeeld zijn. H. voor fraude en B. voor geweldpleging. Ook telt voor het OM zwaar mee dat er "geen splinter" berouw werd getoond. "Het echtpaar beroept zich op hun eigen cultuur. Onder het mom van het kermisleven is hard. Maar in Nederland geldt gewoon de wet."
