Oranje kan altijd kracht putten uit die magische avond in 2008

Op 13 juni 2008 kleurden de Alpen even oranje. Op die dag versloeg het Nederlands elftal in Bern de Fransen met 4-1, misschien wel het grootste succes tegen Frankrijk sinds de beroemde Watersnoodwedstrijd van 1953.

André Ooijer was erbij, als centrale verdediger. "We hadden net de wereldkampioen Italië verslagen. Frankrijk was de andere WK-finalist en speelde in grote lijnen nog met dezelfde spelers als toen. Alleen Zidane was er niet meer bij. Dit was een hele grote wedstrijd. Dat voelde je aan alles."

Ooijer werd als 'broekie' van Roda JC in 1997 al bij de selectie van het Nederlands elftal gehaald. Toch duurde het bijna tien jaar voor hij een vaste waarde werd in de defensie van Oranje.

"Ik was erbij op het WK van 1998, maar zat het hele toernooi op de bank. Terecht overigens, ik was er toen nog niet klaar voor. In 2000 viel ik op het laatste moment af, het WK van 2002 misten we en ook in 2004 werd ik als een van de laatsten geschrapt."

En dus was Ooijer al bijna 32 toen hij in 2006 zijn debuut maakte op een groot toernooi. "Onder Marco van Basten. We wisten natuurlijk dat de trainer een megagrote speler was geweest. Of ik een speciale band met hem had? Weet je, van elke trainer hoor je dingen waarvan je denkt: dat weet ik al. En van elke trainer steek je iets op. Bij het WK in Duitsland speelde ik alles en daarna eigenlijk ook, als ik fit was tenminste."

Het WK in Duitsland begon uitstekend, maar eindigde met een zware deceptie in de kaartenregen in Nürnberg tegen Portugal. Dat speelde wellicht mee bij de tegenvallende oranjekoorts twee jaar later.

"De verwachtingen waren niet zo hoog. Logisch natuurlijk als je in een groep zit met wereldkampioen Italië, vice-wereldkampioen Frankrijk en Roemenië, waarvan we verloren in de kwalificaties."

De nederlaag in Boekarest (1-0) was niet het enige puntenverlies op weg naar het EK. Ook tegen Bulgarije (1-1), wederom Roemenië (thuis, 0-0 ) en Wit-Rusland (2-1) werden punten verspeeld. Dankzij zuinige zeges op landen als Luxemburg (twee keer 1-0) en Albanië (2-1 en 0-1) plaatste Oranje zich toch.

"Misschien vond het grote publiek dat niet overtuigend. Toch heb ik nooit het gevoel gehad dat we ons niet zouden kwalificeren. We scoorden misschien niet veel, maar kregen ook heel weinig doelpunten tegen. Uiteindelijk plaatsten we ons best makkelijk."

De voorbereiding op het EK verliep niet helemaal vlekkeloos. Dat had alles te maken met een paar omzettingen kort voor het toernooi. "Die hele kwalificatie had ik als rechtsback gespeeld. Maar in een van de laatste oefenwedstrijden voor het toernooi gooide Van Basten opeens de boel om. Hij bracht Nigel de Jong erin en haalde mij naar het centrum van de verdediging. Het ging opeens lopen. En toen kwam die openingswedstrijd tegen Italië. Zo'n wedstrijd vergeet je nooit meer."

Medische staf draaide overuren

Tegen alle verwachtingen in werd de wereldkampioen met flitsend countervoetbal met 3-0 opzij geschoven. "Die speelwijze ontstond vanzelf; wij hadden daar de spelers voor. Met Sneijder en Van der Vaart hadden wij mannen die de bal perfect konden geven. Van Nistelrooij wist precies waar hij moest lopen en met jongens als Kuijt en Robben hadden we altijd diepte."

Alleen was de geblesseerde Arjen Robben er niet bij tegen Italië. De medische staf draaide overuren om de aanvaller fit te krijgen voor het duel met Frankrijk.

"De sfeer was natuurlijk geweldig na Italië, maar wij waren professioneel genoeg om niet naast onze schoenen te gaan lopen. Frankrijk had een fantastisch team: Henry, Ribéry, Makélélé, Thuram. Dat is niet niks hoor. Maar wij wisten ook dat zij onder druk stonden na de 1-1 tegen Roemenië. Zij moesten. Wij dachten juist: Frankrijk, waarom niet?"

Een galavoorstelling als tegen Italië werd het niet, al kende Oranje wel een droomstart. Binnen tien minuten stond het al 1-0. Het doelpunt kwam op naam van Dirk Kuijt, die in de rug van Ooijer de bal op zijn hoofd kreeg. Na de wedstrijd zou hij voor de camera's gekscherend zeggen: "Je had geluk dat ik hem er niet in kopte."

Omdat bij beide ploegen de beste spelers in de aanval speelden, golfde het spel op en neer in een moordend tempo. Met doodsverachting gooiden Ooijer, Mathijsen en Boulahrouz zich keer op keer voor de bal. Als er toch eens een bal doorheen schoot was daar altijd nog Edwin van der Sar, die dat toernooi in de vorm van zijn leven stak.

In de rust bleef Robben op het veld voor zijn warming-up. Veel sneller dan verwacht keerde hij terug bij Oranje en hij drukte meteen zijn stempel. Na bijna een uur zou hij Robin van Persie, een andere invaller, in staat stellen om de 2-0 te maken.

Schitterend slotakkoord

Twintig minuten voor tijd kwam Frankrijk toch terug in de wedstrijd via Henry, die heel even aan de aandacht van Joris Mathijsen was ontsnapt. Of stond de spits van Arsenal net een fractie buitenspel? Het deed er niet toe, want nog geen minuut later gooide Robben de wedstrijd in het slot. In blessuretijd zorgde Wesley Sneijder zelfs voor een schitterend slotakkoord.

"Na de wedstrijd sprak ik Thierry Henry op de parkeerplaats", herinnert Ooijer zich jaren later. "Die 3-1 binnen een minuut had ze de das omgedaan, vertelde hij."

'Het was hands'

Zelf ziet Ooijer een ander sleutelmoment in de wedstrijd. Dat moment vond plaats kort na rust, bij een stand van 1-0. "We stonden in die fase onder druk en kregen de bal niet uit het strafschopgebied. Ik zag dat Henry wilde uithalen en besloot me vol voor het schot te gooien. Hij raakte me op mijn arm, anders was die bal er zeker in gegaan. Dat was gewoon hands. Ik schrok me kapot toen die bal op mijn arm kwam. Maar de scheidsrechter deed niets."

Dat beetje geluk heeft Oranje nu ook nodig in de cruciale kwalificatiewedstrijd van donderdag in het Stade de France. Voor het eerst deze kwalificatiecyclus is de driehoek Robben, Sneijder en Van Persie weer herenigd. Zij kunnen kracht putten uit die magische avond in Bern.

"Je moet erin blijven geloven", vindt Ooijer. "Wij zijn snel met afschrijven en dat helpt niet. Als je Georginio Wijnaldum afgelopen zondag met Liverpool ziet spelen, dan is dat gewoon genieten. Je moet altijd vertrouwen houden."