Raymond Nackaerts: Tour-herinneringen van een trouwe motard
Hij heeft ze allemaal achterop gehad. Van Theo Koomen tot Jacques Chapel. Van Leo Driessen tot Gio Lippens. En hij heeft alle Nederlandse successen van dichtbij gezien. Van Jan Raas tot Hennie Kuiper. Van Jean-Paul van Poppel tot Joop Zoetemelk. De Belg Raymond Nackaerts (bijnaam voor intimi: De Kolenboer) was 32 jaar lang de trouwste secondant van de NOS-commentator op de motor.
Nackaerts loodste de man met microfoon veilig door het peloton. "Bij het begin van de Tour kreeg je een cahier met regels die je moest volgen en respecteren. En dan was het elkaar vertrouwen. Geen intercomsysteem zoals tegenwoordig. Het was tegen mekaar tieren en roepen in het lawaai van de motoren en de wagens. Gewoon je plaatsje zoeken."
De 82-jarige Belg heeft het idee dat er vroeger meer werd toegelaten. "Wij waren vrijer in de Tour." Het kwam bijvoorbeeld regelmatig voor dat hij met zijn motor tot op 100 meter van de streep in een massasprint naast de wagen van de Tour-directeur mocht blijven rijden. "We werden op 100 meter voor de streep weggeleid en die massaspurt begon toen pas op zo'n 300 meter. Nu zijn ze op 5 kilometer al bezig."
Het zijn verhalen die Sebastiaan Timmerman jaloers maken. Tegenwoordig worden de motoren al kilometers voor de finish van het parcours gehaald. "Ik zie in de laatste vijf kilometer geen renner meer hoor", zegt de commentator, die ook dit jaar weer vanaf de motor is te horen. "Soms krijgen we al op 10 kilometer van de finish een seintje dat we weg moeten wezen. Wat we dan nog wel eens doen is achter het peloton gaan zitten. Als er dan een valpartij is, zijn we er bij."
"Wat doen we hier?!"
Motorrijders en commentatoren maken in drie weken Tour de France genoeg hachelijke momenten mee. "Ik reed eens een afdaling", begint Nackaerts. "We zaten achter Johan Bruyneel. We reden zo'n 50 meter achter die gozer, hij gaat een bocht door, wij komen uit die bocht en we zien hem niet meer. Was hij over een muurtje het ravijn ingegaan. We zagen hem naar boven klauteren. Dan denk je wel even: wat doen we hier?!"
Timmerman realiseert zich eveneens dat er soms gevaarlijke capriolen uit moeten worden gehaald. Hij reed jarenlang met een andere Belgische motard, René Wuijckens. "Dan zei hij 's avonds bij het eten: 'Sebaske, Sebaske, wat zijn we aan het doen?' En dan toch de volgende dag: hup, daar gaan we weer. Met zijn allen met 90 kilometer per uur de Tourmalet af. Je moet wel mee, anders ben je een gevaar op de weg."
Stickers
De motor van Nackaerts staat nog keurig netjes, beplakt met de oude stickers van NOS Radio Tour de France, in de garage in Ottenburg, vlakbij de grens met Wallonië. Het beest komt nog wel eens tevoorschijn als Nackaerts een tochtje wil maken. Maar nog een keer de Tour in? Nee. "Er is een limiet hè! Ik heb het gedaan tot aan mijn 68ste, wat al een vrij hoge leeftijd is voor een motard in koers. Nee, als ik ze nu bezig zie zou ik niet meer durven."