Eddy Christiani, zanger van 'Daar bij de waterkant', overleden
Zanger Eddy Christiani is op 98-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt. Christiani was een bekende Nederlander nog voordat dat begrip bestond. In het midden van de vorige eeuw kende iedereen wel een liedje van de zanger en gitarist.
Veel liedjes zijn ook nog bij jongere generaties bekend, zoals Spring maar achterop, Daar bij de waterkant en Hoe je heette, dat ben ik vergeten. Al was het alleen maar omdat ze vaak door andere artiesten zijn gezongen.
Christiani begon zijn carrière in 1936 en is in 1938 voor het eerst op de radio te horen met het orkest van John de Mol (de grootvader van John en Linda). Hij was in Nederland - en mogelijk ook Europa - de eerste artiest die een elektrische gitaar bespeelt.
In de oorlog kreeg hij problemen met de Duitse Kultuurkamer, omdat zijn optimistisch getinte liedje Ouwe Taaie (Yippy Yippy Yay) te Amerikaans klonk. Hij week uit naar België, waar de censuur minder streng was. Kort na de oorlog speelde hij in verscheidene ensembles voor de geallieerde troepen in Duitsland.
Terug in Nederland ging het hard met zijn carrière. Tot midden jaren '50 kwam hij elk jaar met een aantal succesvolle liedjes. In 1952 kreeg hij als eerste Nederlandse artiest een gouden plaat (op 78 toeren) met Zeemanshart.
De meeste liedjes behoren tot het genre dat later het levenslied is gaan heten. In die tijd was het muziek voor het grote publiek. Christiani speelde ook jazzy muziek en swingnummers.
Echo-effecten
Na de opkomst van de Britse en Amerikaanse popmuziek daalde zijn populariteit, maar hij bleef vooral als gitarist actief. Hij stond bekend om het veelvuldig gebruik van elektrische echo-effecten. Jarenlang was Christiani te zien in het combo van Tonny Eyk met begeleidingswerk op radio en tv. Hij speelde onder meer in het populaire programma van Willem Duys, Voor de Vuist Weg.
Christiani werd diverse keren onderscheiden, onder meer met een Gouden Harp en de Edison Oeuvreprijs. Ook werd hij, vanwege het liedje Zonnig Madeira, ereburger van de stad Madeira.
Sinds 2006 wordt in Vlissingen jaarlijks de Eddy Christiani Award uitgereikt aan gitaristen die hun sporen hebben verdiend in de internationale muziekwereld. Tot 2010 was Christiani daar zelf bij aanwezig. Winnaars zijn onder anderen Steve Lukather, Brian May, Ad van den Berg en George Kooymans.
Christiani stond tot op hoge leeftijd op het podium. De laatste jaren trad hij vooral op in bejaardenhuizen en zorginstellingen. Dat leverde hem nauwelijks geld op; hij zag het als een manier om iets terug te doen voor zijn fans. In 2007, als hij 89 is, doet hij een afscheidstournee onder de titel De engel op mijn schouder.
'Meer zangers dan behangers'
Christiani vond zichzelf niet echt een goede zanger, hij voelde zich vooral gitarist. Zijn levensmotto was: Wie de gunst aan een gitaar kan geven, heeft een vriend voor heel zijn leven.
In een interview met NRC Handelsblad zei hij in 2007 dat hij het geluk heeft gehad dat er in Nederland na de oorlog niet zoveel zangers waren. "Tegenwoordig zijn er meer zangers dan behangers."