Vader aanslagpleger Nice: mijn zoon ging in 2004 al naar psychiater

Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, de man die in Nice een aanslag pleegde waarbij 84 doden vielen, ging in 2004 al voor het eerst naar de psychiater. "Die zei dat hij een serieuze psychische aandoening had", vertelt zijn vader Mohamed Monzir in een exclusief interview met de Belgische tv-zender VRT.

"Hij had blijkbaar ook problemen met zijn vrouw. Hij zou ook financiële problemen hebben gehad", zegt de vader. Hij gebruikt het woord 'blijkbaar', omdat hij niet zeker weet of dat klopt. "Hij heeft me nooit iets verteld aan de telefoon. Wij weten hier absoluut niets over."

Zoon Mohamed vertrok tien jaar geleden uit Tunesië. Sindsdien had hij niet veel contact meer met zijn vader, die in het land bleef wonen met de rest van het gezin. "In die 10 jaar is hij slechts één keer op bezoek gekomen, dat was vier jaar geleden." Zijn vader ging ervan uit dat Lahouaiej-Bouhlel ooit terug zou keren met zijn gezin.

Daarom was het ongeloof ook zo groot bij het gezin toen ze hoorden dat hij een aanslag had gepleegd. "In het begin wilde ik het niet geloven. Ik twijfelde of het om mijn zoon ging. Vooral omdat hij zo ver stond van religie of religieuze mensen, laat staan contact met IS, al-Qaida of andere terreurgroepen."

Volgens zijn vader was hij veel bezig met materialistische dingen. "Hij kleedde zich volgens de nieuwste mode. Hij was bezorgd om zijn uiterlijk, eten, enzo. Ik wilde het niet geloven. Tot ik zijn foto zag."

Lahouaiej-Bouhlel pleegde de aanslag twee weken geleden, maar het gezin is nog niet gecontacteerd door de Franse autoriteiten. Daardoor hebben ze nog veel vragen. "We hebben zijn lijk nog niet gezien. Ik wil zijn lijk eerst zien om zeker te zijn dat het om mijn zoon gaat. (...) Wat is nu de waarheid? Waarom moesten we onze zoon op deze manier verliezen? Waar was de beveiliging? Waar zijn al de beveiligingscamera’s?"

Dat laatste noemt hij het meest verwarrend. "Ze hadden hem direct kunnen tegenhouden. Niet na enkele kilometers. Ze konden hem vroeger tegenhouden."

Oorlogsdaad

Mohamed Monzir vindt het verschrikkelijk voor alle slachtoffers en nabestaanden. "84 doden en 200 gewonden. Dat is een oorlogsdaad. Het is geen klein getal. Net als alle ouders vind ik dit triest. Ik wil niet dat een kind zijn ouders verliest. Of dat iemand een van zijn ledematen verliest. We vinden het enorm triest wat er gebeurd is. Ik, zijn moeder en zijn broers en zussen."

Op de dag van de aanslag had Lahouaiej-Bouhlel nog contact met zijn broer Jaber. "Hij heeft me gebeld rond vier uur in de namiddag. Hij vroeg hoe het met ons ging thuis. Hij klonk normaal. Hij was mee aan het feesten. Hij zei aan de telefoon dat hij aan het genieten was, alsof er niets aan de hand was."

Ook stuurde hij nog een selfie. "Hij lacht zelfs op de foto. Hij zag er niet uit als een terrorist", zegt Jaber.

Het gezin denkt niet dat Lahouaiej-Bouhlel in naam van Islamitische Staat handelde. "Ze liegen. Ze eisen de aanslagen op om sympathisanten aan te trekken. Niemand aanvaardt hen. We haten ze. Iedereen verwerpt deze groep. (...) Ze zoeken een plaats in deze wereld, terwijl ze geen aanhangers meer hebben. Er is voor hen geen plaats."