"Er komt een keer een einde aan"

Voor het eerst sinds 2005 staat Marianne Vos niet op het podium van de wegrace bij de vrouwen. In de sprint om de wereldtitel werd ze tiende. De Franse Pauline Ferrand-Prévot, haar ploeggenote bij Rabo-Liv, pakte het goud.

"Het is een WK. Wanneer je de kampioen bent, doet het altijd pijn om hem af te geven", was de eerste reactie van Vos. "We hebben gedaan wat we konden. Ja, het was op."

Vos omschrijft de finale vrij nuchter. "Ik zat er goed bij. Emma Johansson viel aan. Elizabeth Armitstead ging er overheen. Als zij gaan, weet je dat je mee moet." Na de laatste beklimming leek het viertal, met ook Elisa Longo-Borghini, te gaan strijden voor de titel, maar in de laatste honderden meters keerde een groepje alsnog terug.

"En dan val ik stil"

Het werd een sprint. "Op het moment dat Rosella Ratto aangaat, ga ik ook. Dan is het nog tweehonderd meter en dan lanceer ik Ferrand-Prévot blijkbaar heel goed. En dan val ik stil", sipte Vos. "Maar het is denk ik een mooie sprint van een elitegroep."

Ze was eerder in de race betrokken bij een grote valpartij, maar dat had geen invloed op de afloop. "De schade voor ons bleef redelijk beperkt." Vos miste Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten wel (het duo dat uitviel in de ploegentijdrit). "Met Anna en Annemiek kun je in de finale een wat ander spel spelen. Maar de rest heeft die plekken heel goed opgevuld. Ik heb het gevoel dat we er alles aan gedaan hebben."

Tenslotte was ze realistisch. "Dit is wielrennen. Dit hoort erbij. Er komt een keer een einde aan zo'n reeks. Al had ik het liever nog een jaartje uitgesteld."