"Vondst rugzak was groot geluk"

Door verslaggever Eva Wiessing, in Boquete

"Het is een groot geluk dat die rugzak gevonden is." Ik ben op bezoek bij Feliciano González, een gids met 35 jaar ervaring in de bergen bij het Panamese Boquete. Hij heeft het me al twee keer gezegd: zonder die rugzak, hadden we niets geweten over het lot van Kris en Lisanne, zegt hij.

Bijna drie maanden geleden was het González die de vrouwen als vermist opgaf bij de politie. Ze zouden met hem de beroemde vulcaan Barú beklimmen, het hoogste punt van Panama. Maar Kris en Lisanne bleken die morgen niet thuis bij hun gastgezin en niemand wist waar ze waren.

De rugzak werd drie weken geleden bij toeval gevonden, door een vrouw uit een klein indianendorp in de bergen ten noorden van Boquete. Ze bewerkte de rijstvelden vlakbij de rivier Río Culebra en wilde zich wassen. De rugzak zat vastgeklemd tussen de rotsen langs de rivier. In de tas zat een camera, twee telefoons, geld en nog enkele persoonlijke bezittingen van Kris en Lisanne.

Wilde verhalen

"Tot dat moment deden de wildste verhalen de ronde," vertelt González. De vrouwen zouden ontvoerd zijn en voor hun organen naar buurland Costa Rica gebracht. Of ergens vastgehouden worden door een misdadiger. Nu was ineens duidelijk dat de getuigen die Kris en Lisanne op het bergpad hadden zien lopen, toch gelijk hadden. De vriendinnen hadden op 1 april toch het Pianista-pad naar boven genomen en waren waarschijnlijk per ongeluk doorgelopen en verdwaald.

Toen González van de rugzak hoorde, organiseerde hij meteen een zoektocht. Met een groep van zes mannen uit het indianendorp kamde hij de oevers uit, tot drie kilometer stroomopwaarts van waar de tas was gevonden. Na twee dagen hadden ze twee verschillende schoenen gevonden en twee botten. De vondsten bleken van doorslaggevend belang. Begin deze week werd vastgesteld dat het DNA erop overeenkwam met dat van Kris en Lisanne.

Doorzoeken

De familie wil nu zo snel mogelijk doorzoeken, totdat alle vragen rond de dood van Kris en Lisanne beantwoord zijn. Maar González vraagt zich hardop af wat de zoektocht nog oplevert: "Het zoeken is heel gevaarlijk. Het is moeilijk om de rivier te doorkruisen. Er hangen kabels van de ene oever naar de andere die heen en weer zwaaien als je erover heen gaat."

De jongens die met hem mee zochten, durfden er wel overheen. "Maar stel dat er iemand omkomt bij het zoeken. Als je in die sterke stroming valt, ben je verloren. De rivier sleurt je mee en je komt niet meer overeind."

Wat González betreft is de zoektocht naar Kris en Lisanne voorbij. "Ik vind dat je geen risico meer moet nemen. Met wat we gevonden hebben weten we dat er niemand meer in leven is."

Ondergelopen

Voorlopig wordt er sowieso niet verder gezocht. Speciaal getrainde agenten van de grenspolitie waren na de zoektocht van González net twee dagen aan het zoeken toen het weer omsloeg. Sinds zaterdag regent het bijna onophoudelijk. De stromingen in de rivier zijn nog gevaarlijker dan anders en de beddingen waar de sporen van Kris en Lisanne werden gevonden zijn grotendeels ondergelopen.

"Als het droog is, duurt het misschien nog een week, twee weken, tot de rivier weer rustig is," zegt Feliciano González. Hij gaat niet meer terug, denkt hij nu. Maar als er een beroep op hem gedaan wordt, dan misschien toch weer wel.