De Bedford Boys verloren op D-day

Door correspondent Wessel de Jong

Een 'piece of cake', een makkie. Zo dacht de Alpha Compagnie van de 29ste Divisie van het Amerikaanse leger over de geplande landing in Normandië. Het liep 70 jaar geleden anders. Heel anders.

Op 6 juni wordt ook in Bedford, Virginia, D-day herdacht. Daar staat het grootste D-daymonument in de Verenigde Staten. En dat is niet voor niks. Dit stadje verloor bij de invasie, in een klap, 19 jongens.

Klap

Sindsdien stelt het Amerikaanse leger geen complete eenheden meer samen afkomstig uit één enkele gemeenschap. Dat is mede naar aanleiding van wat er gebeurde met de 'Bedford Boys', zoals de mannen uit de Alpha Compagnie van de 29ste Divisie zijn gaan heten. De klap voor dit kleine, arme stadje van drieduizend inwoners aan de voet van de Appalachen was te groot.

De meeste Bedford Boys waren bij de National Guard gegaan om wat bij te verdienen. In het zuiden van Engeland werden ze klaargestoomd om Hitlers Atlantik Wall te bestormen. Ze beschouwden het als een eer en beloning voor hun grote inzet dat ze als eersten aan land mochten, op Omaha Beach, zone Dog Green, om half zeven in de ochtend.

Piece of cake

"We dachten dat het een 'piece of cake' zou worden", zegt Don Englar, bemanningslid van de landingsboot. "Maar de Duitsers zaten op ons te wachten. Ze richtten een slachting aan", vertelt de oorlogsveteraan, die bij zijn vijfde vaart naar het strand werd geraakt door een granaatscherf en sindsdien een half oor mist.

"Sommigen kwamen zelfs nooit van de boot af", herinnert Englar zich het moordende Duitse machinegeweervuur. Van de eerste groep haalde slechts een enkeling het strand.

Veel Bedford Boys werden in de eerste minuten van de invasie neergemaaid. Onder hen waren de twee broers Raymond en Bedford Hoback. Hun zus Lucille, nu 85 jaar oud, woont nog altijd in Bedford. "Dit was meer dan we aankonden."

Zakbijbel

Lucille heeft een D-day koffertje, met daarin foto's, brieven, één van de noodlottige telegrammen en een zakbijbel van broer Raymond. Een soldaat vond die op 7 juni op het strand, geheel intact, en stuurde die terug naar de familie.

"Mijn moeder koesterde die", vertelt de nog altijd vitale Lucille over haar moeder, die haar leven lang in rouw bleef na de dood van haar twee zonen.

Op het gigantische monument in Bedford ligt een bronzen dode soldaat, met een bijbel naast zijn hoofd. Lucille is graag bij dit realistische monument. "Daar ben ik dichter bij mijn broers."

Steven Spielberg betaalde mee aan het monument. Dat deed hij uit respect voor de Bedford Boys, op wie de regisseur zijn beroemde film 'Saving Private Ryan' baseerde.