"Ma moet straks weer op zichzelf"

Als de Eerste Kamer eind juni akkoord gaat, worden ouderen met AOW vanaf volgend jaar gekort als ze samenleven met hun volwassen kinderen. En dat leidt tot onrust onder mantelzorgers. Een aantal reacties.

"Ik maak de zorg nu juist goedkoop"

Fatima Aissa werkt fulltime en zorgt thuis voor haar moeder met AOW. Zij snapt helemaal niks van de maatregel. "Ik begrijp goed dat het kabinet kijkt naar stapeling van uitkeringen achter een voordeur. Maar de AOW is geen uitkering. Het is iets waar mensen hun leven lang voor hebben betaald. Ik heb mijn moeder in huis genomen om voor haar te zorgen. Ik betaal de hypotheek en de meeste vaste lasten. Mijn moeder krijgt maar 900 euro AOW.

"Als daar die korting van 300 à 400 euro vanaf gaat en de 350 euro die ze kwijt is aan medicijnen, houdt ze weinig over om van te leven. Zij en ik zien geen andere optie dan een ander huis zoeken voor haar. Moeder moet weer op zichzelf. Maar dat valt nog niet mee. We zijn bij drie verzorgingshuizen geweest, maar daar kan ze niet terecht."

"Een alternatief is de aanleunwoning. Mijn moeder krijgt dan zeker 300 euro aan toeslagen en zal een groter beroep doen op de zorg. Dat betekent honderden euro's extra geld dat de maatschappij moet opbrengen, terwijl ik dat nu allemaal gratis doe. Ik zorg voor mijn moeder en maak de zorg daarmee goedkoper. Bovendien zijn wij hier samen heel gelukkig mee. Dat is toch precies wat het kabinet wil?"

"Mijn zoon moet het huis uit"

Roesja Wellerdieck uit Zeeuws-Vlaanderen verwacht dat zowel zij als haar zoon straks moet verhuizen. "Ik ben een alleenstaande oudere met een klein pensioen van 250 euro per maand. Mijn zoon van 29 woont bij mij in en helpt mee met allerlei klussen rond het huis, want ik woon op het platteland en ik heb een groot erf. Als ik gekort ga worden op mijn AOW zal mijn zoon moeten verhuizen. Dat redden we financieel niet. Maar ook ik moet dan mijn huis uit, want zonder hem kan ik het werk rondom ons huis fysiek niet volhouden."

"We redden het al amper"

Ook Kyra maakt zich zorgen. Sinds 2002 zorgt ze voor haar moeder. Zelf krijgt ze bijstand en haar moeder AOW. Als de AOW-korting doorgaat, vreest ze dat ook zij moeten verhuizen. "We redden het nu amper. Mijn bijstand wordt al gekort omdat we als gezinshuishouden worden gezien. Mijn moeder zegt inmiddels afspraken af in het ziekenhuis omdat ze bang is voor de kosten vanwege het eigen risico. Ook bezuinigen we al fors op zaken als nieuw ondergoed en kleren. Ze ligt er wakker van hoe het straks moet en heeft hartkloppingen. Banken worden gered, maar ouderen laten ze zakken. Ik vind dit moeilijk te verteren."

"Ik voel me gestraft"

Mevrouw Geitenbeek uit Den Haag zorgt voor haar volwassen dochter met het syndroom van Down, Fenneke. Als 65-plusser heeft ze AOW en een klein pensioen. Haar dochter heeft een Wajong-uitkering. "Niet werken is voor mijn dochter geen keuze. Ze heeft wel dagbesteding. Vroeger werkte ze echt, maar inmiddels is haar gezondheid verslechterd en gaat dat niet meer. Ze is slechtziend, en dat is een extra beperking voor haar. Ik wil haar graag thuis blijven verzorgen en dat kost veel inspanning, want ze heeft 24 uur per dag zorg nodig. Met veel hulp van vrienden en familie redden we het allemaal net. Maar straks krijg ik door haar Wajong-uitkering minder AOW. Het voelt alsof ik financieel word gestraft omdat mijn dochter een handicap heeft."