Davis: lag 100 procent aan het pak
Schaatser Shani Davis kan zich niet echt vinden in het rapport van de Amerikaanse schaatsbond, waarin staat dat er meerdere redenen waren voor het dramatische presteren van de Amerikaanse schaatsers op de Olympische Spelen van Sotsji.
"Mijn falen lag voor honderd procent aan het pak", zegt Davis tegen de NOS. "Het liefst schaats ik niet meer voor de bond."
Uit onderzoek van de bond blijkt dat de outfit er wel degelijk mee te maken had, maar dan vooral het moment waarop de schaatsers het pak kregen. Dat was pas in februari, vlak voor de Spelen. "Dat was inderdaad veel te laat, maar dat niet alleen. We moesten ze testen in Collalbo, op een buitenbaan", reageert Davis.
"De tijden waren slecht, het pak zat voor geen meter, maar we dachten dat het in Sotsji allemaal wel goed zou komen. Ik ging ook naar Sotsji in de wetenschap dat ik het snelste pak ooit had en zo stapte ik daar ook de baan op."
Meer redenen
In het rapport van de Amerikaanse schaatsbond wordt het trainingskamp in Collalbo, vlak voor de Spelen, ook als een van de redenen gegeven voor het slechte presteren in Sotsji. Collalbo is een baan op hoogte, de baan van Sotsji ligt op zeeniveau.
Davis wil daar niets van weten. "Voor mij is dat geen enkel probleem geweest. In 2006 deed ik precies hetzelfde en toen pakte ik goud (1.000 meter) en zilver (1.500 meter). Misschien dat het voor schaatsers als Heather Richardson en Brittany Bowe een probleem is geweest, omdat zij niet gewend zijn buiten te trainen. Ik was fit."
Ook zou volgens het rapport van de bond het vele reizen te veel zijn geweest voor bijvoorbeeld Heather Richardson en Shani Davis, die nog actief waren in op de WK sprint in Nagano, twee weken voor de Spelen. Daardoor zouden ze te laat in Sotsji aangekomen zijn.
Ook dat argument wuift Davis weg. "Ik had genoeg tijd en was er een week voor de eerste wedstrijd. Ik was volledig geacclimatiseerd voordat ik aan de 500 meter begon. Ik was niet moe en ook niet geblesseerd."
"Pak kostte teveel kracht"
Davis heeft geen hard bewijs dat het pak de oorzaak was van zijn slechte prestaties, maar wel treffende voorbeelden. "Op de 500 meter, waar ik mij helemaal niet op richtte, was ik bijna net zo snel als Tucker Fredricks en Mitchell Whitmore. Dat had er puur mee te maken dat ik meer kracht heb dan die gasten. In dat pak moest je keihard werken."
Dat merkte Davis ook op de 1.000 meter. "Ik had een supersnelle opening, bijna de snelste opening ooit en vervolgens had ik ook de 'biggest drop' ooit. Normaal ben ik het beste in het laatste rondje, nu stortte ik in elkaar. Toevallig zag ik het gisteravond nog, hoe Koen Verweij mij opvrat in de laatste bocht. Pijnlijk."
Na die 1.000 meter en de slechte prestaties van alle Amerikanen werd het nieuwe pak weer ingeruild voor het oude, maar de prestaties werden er niet beter van. "We hadden toen te weinig tijd om ons weer aan te passen aan het oude pak. Ik was pas in Inzell weer op mijn oude niveau", zegt Davis over die switch. Davis won bij die wereldbekerwedstrijd twee weken na de Spelen de 1.000 meter.
Toekomst in Nederland met Sven Kramer?
Davis verwacht dat over een paar maanden de waarheid over het pak en de mislukte Winterspelen wel echt boven tafel komt. Hij denkt er verder liever niet meer aan, want het zal de Spelen niet minder mislukt maken. In de toekomst gaat hij in ieder geval liever weer zijn eigen weg. "Ik ben helemaal klaar met de Amerikaanse schaatsbond. Als het aan mij ligt, schaats ik niet meer voor ze. Ik heb geen zin meer in die interne strijd."
Ook de Nederlandse schaatsteams mogen Davis bellen. "Ik luister naar alles, als ik maar genoeg geld krijg om van te leven. Geld is belangrijk, daar ben ik eerlijk in."
Ook een team vormen samen met Sven Kramer ziet Davis wel zitten. "Sven en ik hebben het daar gekscherend wel eens over gehad. Hij wil zich nu ook gaan richten op de 1.500 meter. Ik zou wel een goede concurrentie en trainingspartner voor hem kunnen zijn. Als zoiets mogelijk is, zou ik daar zeker over na willen denken."