Van Gaals debutanten: top of flop?

Van onze sportredactie

Memphis Depay was dinsdag de 33ste debutant in het Nederlands elftal onder het bewind van bondscoach Louis van Gaal. In het eerste tijdperk-Van Gaal (2001-2002) speelden veertien spelers hun eerste wedstrijd in Oranje. In de tweede periode, vanaf augustus 2012, hebben al negentien voetballers gedebuteerd.

Of recente debutanten als Adam Maher, Daryl Janmaat en Marco van Ginkel zullen uitgroeien tot legendarische Oranje-spelers, zal de tijd moeten leren. Maar hoe is het de spelers vergaan die Van Gaal in zijn eerste periode tot international promoveerde? Welke debutanten maakten hun faam waar, en welke voetballers zijn alweer bijna vergeten? De tops en flops onder bondscoach Louis I.

Top 3

1. Mark van Bommel (79 interlands, 6160 speelminuten)

Met werkgevers als Barcelona, Bayern München en AC Milan kunnen we bij Van Bommel wel van een geslaagde loopbaan spreken. Hij debuteerde op 7 oktober 2000 in de WK-kwalificatiewedstrijd uit tegen Cyprus (0-4). Zijn carrière als international had wel zijn ups en downs: hij miste het EK van 2004 door een blessure en bedankte in 2006 voor Oranje na een conflict met toenmalig bondscoach Marco van Basten. Van Bommel keerde later weer terug en was een van de grote mannen tijdens het succesvolle WK van 2010.

2. Rafael van der Vaart (107 interlands, 6817 speelminuten)

Van der Vaart is de enige speler uit de eerste periode van Van Gaal die nu nog steeds bij het Nederlands elftal zit. Hij debuteerde op 6 oktober 2001 op 18-jarige leeftijd in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Andorra (4-0 winst). Een echte vaste basiskracht is Van der Vaart echter niet te noemen: van de 107 wedstrijden speelde hij slechts 33 keer de volle negentig minuten. Van der Vaart is echter nog niet klaar met zijn interlandloopbaan.

3. Wilfred Bouma (37 interlands, 2600 speelminuten)

Je verwacht het misschien niet, maar Bouma was een van de succesvolste debutanten onder Louis van Gaal. Hij speelde zijn eerste interland op 2 september 2000: de moeizame 2-2 thuis tegen Ierland in de kwalificatiereeks voor het WK van 2002. Dat toernooi werd misgelopen, maar Bouma kwam toch nog in actie op twee EK's: in 2004 en 2008.

Ook het vermelden waard: Denny Landzaat, die weliswaar één interland meer speelde dan Bouma (38), maar minder speelminuten maakte (2228). Ook Mario Melchiot kwam tussen 2000 en 2008 toch nog tot 22 caps.

Flop 3

1. Niels Oude Kamphuis (1 interland, 10 speelminuten)

Oude Kamphuis maakte zijn debuut onder Van Gaal op 15 augustus 2001 in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Engeland op White Hart Lane. Bij een 0-2 voorsprong voor Oranje kwam de toenmalige Schalke 04-speler tien minuten voor tijd in het veld voor Phillip Cocu. Het was meteen ook zijn laatste optreden in het Nederlands elftal. Twee weken later speelde Oranje de cruciale (en met 1-0 verloren) WK-kwalificatiewedstrijd tegen Ierland, maar toen hoorde Oude Kamphuis niet meer bij de selectie omdat concurrent Paul Bosvelt na een blessure weer fit was.

2. Arnold Bruggink (2 duels, 88 speelminuten)

Bruggink debuteerde net als Wilfred Bouma in het WK-kwalificatieduel met Ierland in Amsterdam (2-2). Hij kwam in de 61ste minuut in het veld voor Richard Witschge. Twee maanden later speelde hij nog een klein uurtje mee in een oefenwedstrijd tegen Spanje, maar daarna was het met de interlandloopbaan van Bruggink gedaan. Hij is overigens wel met 31 duels recordhouder wat betreft het aantal wedstrijden in Jong Oranje, samen met Leroy Fer.

3. Victor Sikora (6 interlands, 170 speelminuten)

Sikora mocht van Van Gaal voor het eerst zijn oranje shirt aantrekken in een oefenduel met Turkije, op 28 februari 2001. De wedstrijd eindigde in 0-0. De toenmalige Vitesse-voetballer speelde daarna nog vijf keer voor Nederland, met een gemiddelde speeltijd van 28 minuten per duel. Na zijn transfer van Vitesse naar Ajax werd Sikora nooit meer opgeroepen voor Oranje.

Ook nog het vermelden waard: Patrick Paauwe (5 interlands, 191 speelminuten) en George Boateng (4 interlands, 199 speelminuten).