Verrassende winnaar 68ste Vuelta
De 68ste Vuelta beloofde op papier al een spektakel te worden met maar liefst dertien bergritten, waarvan elf aankomsten bergop. En met twee handenvol kanshebbers kon vuurwerk eigenlijk ook niet uitblijven...
Gezien het parcours was op voorhand al duidelijk dat een klimmer de laatste grote ronde van het jaar zou winnen, met Giro-winnaar Vincenzo Nibali in de rol van topfavoriet.
Spanje had drie troeven in huis met Alejandro Valverde, Joaquim Rodríguez en Samuel Sánchez. En naast wat Colombianen behoorde Bauke Mollema tot een groepje belangrijke outsiders.
Met Chris Horner had eigenlijk niemand rekening gehouden, maar hij verraste met zijn bijna 42 jaar alles en iedereen.
Aantal favorieten dunt snel uit
Nibali won met Astana op de eerste dag de ploegentijdrit, werd na de tweede etappe (bergrit) al klassementsleider, om een dag later de rode trui weer te moeten afstaan aan Horner. Die won de derde rit na een fraaie jump op de slotklim.
Nibali zei bij die gelegenheid Horner nog niet als concurrent te zien. Ook na de tweede etappezege van de Amerikaan (tiende rit) had de Italiaan het over Valverde en Rodríguez. De Colombianen Rigoberto Urán, Sergio Henao en Carlos Betancur waren toen al op hun rug gelegd en Belkin-kopman Mollema stond na een inzinking op 23 minuten.
In de door Fabian Cancellara gewonnen tijdrit (rit 11) heroverde Nibali de rode trui op Horner, die 1.29 op hem toegaf.
Horner oudste rondewinnaar ooit
De Vuelta ging met vier kanshebbers de slotweek in en die was, met nog eens vijf bergritten, waaronder die naar de gevreesde Alto de l'Angliru, loodzwaar.
Nibali sloeg alle aanvallen af, bleef voortdurend keurig in het spoor van de concurrenten, als ze al aanvielen, maar zag Horner wel telkens iets van de 0.50 marge die hij had, afsnoepen. En na de achttiende rit was die marge nog maar 0.03.
In de door Rodríguez gewonnen negentiende rit pakte Horner 0.06 op Nibali, die in de rit naar de Angliru het rood probeerde te heroveren. Hij viel vier keer aan, maar Horner gaf geen krimp, bouwde zijn marge zelfs uit en werd zo de oudste winnaar (41) van een grote ronde ooit.
Barguil bezorgt Argos twee ritzeges
Voor Argos, dat in de Tour al furore maakte dankzij sprinter Marcel Kittel, was het opnieuw genieten geblazen, dankzij de jonge Fransman Warren Barguil. De pas 21-jarige Barguil bleef in de 13de rit eerst Nocentini en Bauke Mollema voor en won daarna ook nog de 16de etappe. In die bergetappe met een finish bergop was de eerstejaarsprof weggesprongen op 10 km van de top. In de slotkilometer werd hij achterhaald door Rigoberto Uran, de nummer twee van de Giro, maar Barguil klampte aan en versloeg de Colombiaan in de sprint.
Het meest opzienbarend was wellicht de poging van Tony Martin om met een lange solo de zesde etappe op zijn naam te schrijven. De Duitse tijdrijder sprong bij de start van de 175 km lange rit weg, reed de hele dag op kop, maar leek op 10 km van de streep te worden ingelopen. Het peloton liet hem nog even spartelen, maar wachtte lang om het definitief in te rekenen. Bijna te lang, want Martins tank bleek nog niet leeg. Maar op 10 meter van de finish kwam er alsnog een eind aan zijn solo van 175 km. De Deen Michael Mørkøv won de etappe.
Mollema houdt eer Nederland hoog
Nederland verscheen met elf man aan de start, althans dat was de bedoeling. Theo Bos (Belkin) werd echter vanwege een te lage cortisolwaarde naar huis gestuurd. Die lage waarde kan duiden op een verminderde gezondheid.
Het Belkin-duo Mollema en Laurens ten Dam, dat furore had gemaakt in de Tour, kon even met de besten mee, maar al snel werd duidelijk dat de inspanningen van de Tour nog niet verteerd waren.
Toen een goed klassement er niet meer inzat voor Mollema, besloot hij op een ritzege te azen en die kwam er ook. Mollema troefde de sprinters af in de zeventiende rit en voorkwam zo dat de 68ste editie kleurloos bleef voor Oranje.