"En de finale moet nog komen"
Er zullen weinig grote rondes verreden zijn waarin zo onwaarschijnlijk veel en zwaar is geklommen. Toen ik donderdag naar de beelden van de etappe naar Peña Cabarga zat te kijken, moest ik ineens terugdenken aan het uitstappen van Theo Bos. Dat lijkt al eeuwen geleden.
door Mart Smeets
Sprinters in deze Vuelta zijn als pinguïns in het Amazone-gebied, om de bekende, helaas overleden Johan Woldendorp (Trouw) te parafraseren. Dit was één grote klimmerskoers en iedere dag weer zag je ontzagwekkende bergweggetjes waar het peloton overheen gejaagd werd. Alsof het begrip "mededogen" dit jaar in Spanje niet bestaat.
Wat er zich na de laatste rustdag aan ons oog ontrolde was sport van de bovenste plank en wellicht hoger. Ik nodig gaarne iedere fan uit vrijdag en vooral zaterdagmiddag te gaan kijken naar twee aankomsten bergop die er mogen zijn. Na de te verwachten en ó zo fraaie aanval van Chris Horner op de positie van de steeds moeilijker fietsende Vincenzo Nibali, staat de koers helemaal open.
Mollema?
Vrijdag, op de flanken van de Alto de Naranco, zal Bauke Mollema nog een serieuze pijl willen afschieten. Zijn etappewinst van woensdag was het bewijs van zeer goed gedrag: hij gaf niet op toen hij voelde dat hij "mindere" benen had, maar bleef in koers, verbeterde, probeerde de juiste benen te vinden en vond die ook.
Hij had alle reden om af te stappen, maar deed dat niet en dat toont karakter. Hij gaat uitstekend gerouleerd naar de WK in Italië, maar wil vanmiddag er ook staan. Hij krijgt, ondanks het feit dat we hem niet in het klassement terugvinden, toch een voldoende. Een dikke voldoende voor getoond karakter.
Zaterdag? Dan gebeurt het. De afschrikwekkende berg die we kennen onder de naam Alto de Angliru doemt op in de buurt van Oviedo. Ik schat dat het vuurwerk zal worden. De weersverwachtingen zijn nu 'wiebelig' te noemen, wellicht regen en koude. Mist kan ook nog.
Angliru
De Angliru is het allerlaatste obstakel voordat de renners op zaterdagavond naar Madrid zullen reizen (nog ruim vier en een half uur per auto of bus!!) om er zondagmiddag de bekende promenade mee te maken. Dan mag een sprinter winnen. Sprinters? Zijn die er nog?
Diegenen die de Vuelta 2013 uitrijden mogen zich op de borst kloppen; zelden was een grote ronde zo zwaar, zo interessant, zo mooi, zo weerspannig, zo wreed ook en eigenlijk gelijk een speelfilm waarvan we het einde nu nog niet weten, maar misschien wel vermoeden. Maar wat gaan de Spanjolen doen?
Nog twee klimetappes en dan pas zal duidelijk zijn of Nibali twee grote rondes weet te winnen in één jaar of dat een bijna 42-jarige Amerikaan voor het eerst in zijn leven de wielerhemel binnen mag komen. Dat juist Horner met enig argwaan bekeken wordt, kan ik me nog steeds indenken, maar het credo blijft dat de laboratoriumuitslagen geen reden zijn voor de organisatie en de UCI iets aan de uitslagen tot nu toe te veranderen.
Horner al staande
Dus? Gaat Horner morgen 'staande' de Angliru op. Meer dan twaalf kilometer klauterwerk, soms boven de 20% stijgingspercentage. En dat na die drie loeizware weken. Of haalt Nibali nog ergens een reservetankje boven? Duidelijk is dat de Italiaan, na de wespensteek van verleden week, langzaam aan kracht heeft ingeboet. En zijn soms zo bewierookte Astana-ploeggenoten? Dit was tot nu al een meer dan boeiende koers. En de finale moet nog komen. Kijk vooral vrijdag en zaterdag. U weet niet wat U gaat meemaken.