"Ik wil die tablet nooit meer kwijt"

Door verslaggever Pauline Broekema

Jan van de Weijer heeft altijd met zijn handen gewerkt. Tegelzetter was de zeventigjarige uit het Noord-Limburgse Bergen. Die verfijnde techniek van een tablet was even wennen. Maar toen hij er eenmaal mee vertrouwd raakte was hij verkocht.

"Ik wil die tablet nooit meer kwijt." Hij doet mee aan de proef van seniorenorganisatie Unie KBO, is proefpersoon en geeft les aan andere deelnemers aan de pilot. "Er waren zelfs mensen bij die nog nooit een e-mail hadden verstuurd." Nu mailt zo'n leerling van hem naar hartelust of belt per beeldtelefoon met een kleinkind in Azië.

Ziekenhuis

Hij en zijn vrouw wonen zelfstandig en willen dat zo lang mogelijk zo houden. Een fijn huis, een prachtige tuin. "Hier willen we nooit meer weg." Van de Weijer vindt dat je als oudere gebruik moet maken van de mogelijkheden die een tablet biedt. "Als ik voor een controle naar een ziekenhuis zou moeten dan ben ik bijna een half uur onderweg. Als dat via een tablet met beeldtelefoon kan, dan doe ik dat natuurlijk. Dat bespaart tijd en geld."

Zou er een moment aanbreken dat de thuiszorg moet worden ingezet, dan kunnen sommige bezoeken digitaal vanuit de centrale worden gedaan. Zoals overleg over medicijnen, of de inzet van de zorg. Van de Weijer zou daar geen bezwaar tegen hebben.

Digitaal bingo

Nu is de tablet vooral zijn naslagwerk. "Dingen opzoeken. Dat vind ik leuk. En ik spreek de familie. Nu is er beeld bij en dat is heel anders dan vroeger." Hij is ervan overtuigd dat voor ouderen die vereenzamen dit de manier is om hun wereld te verruimen. De vijfentwintig deelnemers aan de proef in het Limburgse Bergen spreken elkaar geregeld. Er zijn er bij die digitaal bingo spelen.

Dat gaat Van de Wijer iets te ver. "Ik ben niet zo'n spelletjes-man", zegt hij, terwijl zijn vrouw zich aan de tuintafel verdiept is in een spelletje patience. Er komt geen kaart aan te pas. Gewoon, zoals ze het gewend is. Op de tablet.