De Gelder niet duidelijk over motief

Kim de Gelder, de Belg die vier jaar geleden een bejaarde vrouw, een crèche-leidster en twee baby's doodde, komt vandaag uitgebreid aan het woord op de tweede dag van zijn proces in Gent. Over zijn motief wil hij niet veel vertellen. "Dat doe ik aan het eind van het proces of bij een volgend proces", zei hij uitdagend.

Belangrijke vraag is of De Gelder toerekeningsvatbaar was toen hij in januari 2009 de vrouwen en baby's doodstak. Zijn advocaat stelt van niet en vindt dat de 24-jarige man vanwege zijn geestesziekte niet mag worden vervolgd.

Willekeurig

Volgens correspondent Joris van Poppel maakte De Gelder een brutale indruk. Af en toe maakte hij grappen. De monden van de aanwezigen vielen open toen De Gelder vertelde over zijn eerste moord, die op de 72-jarige boerin Elza Van Raemdonck. "Na de eerste moord voelde ik mij heel slecht. Mensen doden is niet leuk. Dat is heel kwetsend. Niet alleen voor de mensen die hier in de zaal zitten. Ik heb daar ook veel moeite mee."

De moord op Van Raemdonck, een week voordat hij het bloedbad aanrichtte in kinderdagverblijf Fabeltjesland in Dendermonde, was volgens De Gelder willekeurig. De vrouw woonde op 15 kilometer van zijn huis, in de Galgstraat. Hij wilde alle mensen in die straat vermoorden, zei hij.

De Belg bereidde zich goed voor op zijn eerste moord. Om de woning van de vrouw binnen te komen, maakte hij een vals personeelspasje van een watermaatschappij, vertelde hij. Daarop schreef hij de naam 'Marcus Verbeeck' en voegde hij een pasfoto toe. Voor die foto verfde hij zijn haar en plakte hij een valse schoonheidsvlek op. Ook trok hij een kogelwerend vest aan.

'Alle Belgen'

Volgens Van Poppel antwoordde De Gelder op alle vragen van de rechter, maar had hij geen duidelijk verhaal. Zo verklaarde hij tijdens het politieverhoor dat stemmen in zijn hoofd hem de opdracht tot de moorden hadden gegeven, maar vandaag was hij daar minder duidelijk over. "Iedereen hoort wel eens stemmen", zei hij.

Op de vraag van de rechter welke slachtoffers hij voor ogen had, antwoordde hij: "'Ieder mens. Iemand die je kent en graag ziet, vermoord je toch niet. Anders zou ik me er nog slechter bij voelen."

Toen de rechter doorvroeg naar zijn motief, zei De Gelder dat hij het liefst alle Belgen had willen vermoorden. "Het feit dat ik geen toekomst meer zag voor de mensen in België, zou dat kunnen verklaren." En: "Ik weet niet of er een motief was, maar er was wel een trigger. Dat was de verstrenging van de wapenwet."

'Niets meer waard'

Vanochtend vertelde De Gelder dat hij in november 2006 heel depressief was en zelfmoord wilde plegen. "Mijn leven had geen betekenis meer, ik vond dat ik niets meer waard was."

"Ik wilde me ophangen in de schuur van mijn ouders, maar die schuur was niet echt stevig, dus ik had schrik dat het zou mislukken. Ik wilde mezelf neersteken, maar ik vreesde dat iemand me zou reanimeren. Ik wilde mezelf neerschieten met het geweer van mijn ouders, maar ik wist niet of dat geweer wel zwaar genoeg was."

De Gelder noemde zijn gezinssituatie tot zijn 15de "rustig". Hij praatte niet veel met zijn ouders, maar zij zagen elkaar graag. Zijn vader was "een beetje een rolmodel", maar toen die ziek werd, had dat invloed op zijn geestesgesteldheid, verklaarde de verdachte.

Ook zijn eigen gezondheid - De Gelder had astma en osteoporose - en de puberteit leidden ertoe dat hij zich steeds ongelukkiger begon te voelen. Inmiddels verslechterde de relatie met zijn ouders, zei hij. "Ik wilde hen negeren."

De Gelder kreeg psychische hulp en vertelde de psycholoog dat hij seksueel misbruikt werd door zijn moeder. Ook daarover was hij in de rechtszaal niet meer zo stellig: "Misschien was het fantasie".

Geslagen

Verder sprak De Gelder over zijn schooltijd. Hij zei dat hij als kleuter vaak ziek was en dat hij nare herinneringen aan die tijd heeft. Hij zou zijn buitengesloten door de groep en door een leerkracht geslagen zijn. Op de basisschool zou een docent hem psychisch hebben mishandeld.

Hij zei dat hij op de middelbare school een vriend had die Joran van der Sloot heette, maar dat was een verspreking. "Ik bedoel een andere Joran. Zijn achternaam ben ik vergeten."