Van der Vorst heeft "nooit gelogen"
Het verhaal van Monique van der Vorst is een intrigerend verhaal. De documentaire 'Ik heb nooit gelogen' is het verhaal van een paralympisch topsporter die zonder handicap moet leren opnieuw zichzelf te worden.
Het nieuws haalt in november 2010 de voorpagina in de binnen- en buitenlandse pers. De wereld kent Van der Vorst als Nederlands-, Europees- en wereldkampioen handbiken en winnaar van twee zilveren paralympische medailles.
Vanaf haar tienertijd is ze gekluisterd aan een rolstoel, vanwege complicaties na een operatie. Jaren later komen daar, na een ernstig ongeluk, de kenmerken van een incomplete dwarslaesie bij. Maar tijdens de revalidatie van een ongeluk in maart 2010 krijgt ze langzaam het gevoel in haar benen weer terug.
"Vanaf dat moment heb ik Monique voor de documentaire 'Ik heb nooit gelogen' gevolgd", zegt programmamaker Mélinde Kassens. "Voor Nieuwsuur maakte ik het onderwerp waarin voor het eerst te zien is hoe Monique opstaat uit haar rolstoel in het Olympisch Stadion. Daarna ben ik haar blijven volgen en heb ik twee jaar lang elke stap die Monique in dit proces zet, gefilmd."
In de film vertelt haar behandelend arts voor het eerst over de bijzonderheden rond haar aandoening.
Hoe kan dit?
De documentaire is een persoonlijk portret, waarin te zien is hoe Van der Vorst moet wennen aan haar benen, aan haar veranderde status als valide mens en zich tegelijkertijd moet weren tegen de buitenwereld.
Want vanaf het eerste moment is de vraag: hoe kan dit? Hoe is het mogelijk dat iemand na dertien jaar in een rolstoel te hebben gezeten opeens 'gewoon' kan staan en lopen? Is het een medisch wonder?
"Naast het opmerkelijke verhaal van Monique, was het ook Monique zelf die me intrigeerde. Soms heb je het gevoel iemand te ontmoeten die in zijn persoonlijk leven iets meedraagt, waardoor iemand iets ongrijpbaars en daarmee iets spannends krijgt", aldus Kassens.
Een interview in dagblad De Pers in het voorjaar van 2012 betekent een doorbraak in het nieuws rond Van der Vorst. De Pers confronteert haar met de twijfels rond haar wonderbaarlijke herstel. Ze geeft toe dat het verhaal dat ze al die jaren over haar invaliditeit heeft verteld niet helemaal klopte, maar voegt eraan toe dat ze zelf ook niet precies wist wat haar verlamming veroorzaakte en dat ze 'wel degelijk verlammingsverschijnselen' had.
Ondertussen traint Monique fanatiek. Ze loopt én fietst en maakt korte tijd deel uit van de vrouwenwielrenploeg van de Rabobank. Als de artsen haar afraden om wedstrijden te fietsen, moet ze de ploeg verlaten. Al deze gebeurtenissen veroorzaken een terugval, maar Van der Vorst werkt hard aan haar herstel. "Nu kan ik me concentreren om meer mens te worden en niet alleen maar vol voor de topsport te gaan, maar meer te gaan voelen. En dat is wel positief, alleen heel zwaar," vertelt ze in de documentaire.