'Pieter had kunnen winnen'

Door verslaggever Joris van de Kerkhof

Vier tentjes pal aan het parcours. Flesjes Berenburger, wat bier, blik erwtensoep, tafeltje, stoeltjes, meer hebben ze niet nodig. Wieger, Eddy (anderhalf jaar ouder), Willem (de jongste) Frank en Johan, de fanclub van Pieter Weening. Ze volgen de mogelijke winnaar van vandaag en van gisteren en van volgende week een keer, tijdens de bergetappes. Ze komen allemaal uit de buurt van Harkema, het dorp van de familie Weening.

Zaterdag stonden ze aan het begin van de laatste klim, zondag staan ze op één kilometer van de top van de beslissende berg. Zondagochtend vroeg van de ene plek naar de andere plek gereden. Om vier uur ging de wekker, de Berenburg had ze nog tot één uur wakker gehouden, dus ze zijn wat vermoeid. Daarom lijkt er op de vroege zondagmorgen nog niet veel spanning voor de etappe te zijn. De mannen zijn vooral moe.

Schuine tentjes

Meteen na aankomst op een heuvel, met een schuine ondergrond de tentjes opgezet. Nog even slapen en dan voor de middag weer wakker worden met een Frans pilsje. De koers kunnen ze niet volgen, maar af en toe komt er sms'je binnen dat Pieter het heel goed doet.

Vrienden maken met de Zwitserse buren, ze leren ze vieze Nederlandse woorden, en het is erg grappig als dat dan met een Frans accent wordt uitgesproken. Dan wordt Pieters naam op de weg gespoten. Net als gisteren en later in de week. In vergelijking met gisteren komt er nog extra tekst bij: Friesland Boppe. Het levert discussie op, want het wordt in het Nederlands geschreven, en dat is eigenlijk niet de bedoeling.

Knoeien met erwtensoep

Hoe dichter de kopgroep nadert, hoe meer 'Friesland' bij de mannen. Frank doet een Frieslandkoersbroek en shirt aan. Om nog iets mannelijker over te komen, doet hij even een flesje water in zijn broek. De erwtensoep wordt op een campinggasje warm gemaakt, en in plastic drinkbekertjes geschonken. De soep komt trouwens ook voor een groot deel op de tafel te liggen.

Als je dit zo leest, lijkt het een liederlijke bedoening, maar dat is het niet. De mannen hebben plezier. Eén van de vijf drinkt niet (of minder) om als een echte BOB weg te kunnen rijden. Daarnaast is er ook nog tijd voor een goed gesprek. Bijvoorbeeld over de talenten van Pieter en de anderen in de familie Weening (tien kinderen, zeven jongens, drie meisjes). Vader werkte de hele week, maar in het weekeinde bracht hij alle wielrenners van het gezin naar wedstrijden (zes hebben er gefietst, nu nog maar twee).

Oudere broer Eddy geeft aan dat je nog zoveel talent kunt hebben, maar als je ouders niet meewerken gaat het niet. Pieter heeft dus veel aan zijn ouders te danken. Hij zegt het met een trotse lach, een Friese muts op zijn hoofd, en een Friese vlag om zijn schouders.

Tweede jeugd voor Pieter

Het laatste sms'je geeft aan dat Pieter aan een tweede jeugd bezig is. In de aanval, maar nog niet in de kopgroep. Het wordt wat onrustiger bij de mannen. Zou het dan toch? Bij de overburen die televisie hebben, wordt langzaam duidelijk dat het toch net niet de etappe van Pieter is geworden. Als hij in het echt voorbij komt fietsen, ver naar achteren gezakt, ziet het er niet goed uit. Broer Eddy wil een stukje meelopen, ook een beetje duwen om hem te ontlasten, maar dat wil Pieter niet. Hij heeft een getekend gezicht.

Pieter had vandaag kunnen winnen, hij was tenslotte in de aanval, zijn fanclub zegt het bijna in koor als hij net voorbij is gereden. Toch verpest het de dag van Eddy, Frank, Johan, Wieger en Willem niet dat hij uiteindelijk redelijk ver achterop is geraakt.

Opruimen en douchen

De Friese vlaggen worden opgeborgen, het speciale wielerpak gaat uit, het tafeltje ingeklapt, stoeltjes opgeruimd en de tent opgevouwen. De mannen gaan op zoek naar een camping. Dat is weer eens wat anders dan wild kamperen. Nu kunnen ze ook, na drie dagen, weer eens douchen. Alles weer schoon, alleen op de weg is te zien dat Pieters fanclub hier was.