'Fietsen is geen therapie'

Door redacteur Esmeralda Böhm

Op de dagen voor de grote afdaling neemt Nederland bezit van de Alpe d'HuZes. De hotels zijn tot in de wijde omgeving volgeboekt. Dit jaar moesten de fietsers zelfs uitwijken naar Grenoble om een overnachtingsplek te vinden. Aan de voet van de berg is de camping al vroeg in het jaar 'complet', de overheersende kleur is oranje.

Met voetbal heeft het niets te maken. Hier speelt een ander samenbindend gevoel. Het doel is voor iedereen hetzelfde: de fietstocht als kroon op een jaar lang trainen en zoveel mogelijk geld inzamelen. De motivatie verschilt per persoon. Er fietsen mensen mee die kanker hebben overwonnen, mensen die onder behandeling zijn, er fietsen groepen voor hun zieke vriend of vriendin die thuis moest blijven, maar lachend op een grote poster in één van de bochten de fietsers aanmoedigt.

En er fietsen veel mensen mee die iemand aan kanker zijn verloren. Het team van Noortje en Harm Gerrits is hier een paar dagen geleden neergestreken in een huis halverwege de berg. Donderdag staat de beklimming op het programma. Dinsdag heeft Harm van 11 de berg al een keer beklommen. "Een uur en drie kwartier", zegt hij met een brede glimlach. "Ik dacht dat ik er twee uur over zou doen."

Geen therapie

De vader van Harm is anderhalf jaar geleden overleden aan kanker. Vrienden fietsten vorig jaar al mee. Dit jaar wilde Harm ook de berg op. "Ik heb het idee dat het fietsen geen therapie voor Harm is om de dood van zijn vader te verwerken", zegt Noortje, "hij vindt het mooi om aan dit grote sportevenement mee te doen".

Harm is inderdaad vol van het fietsen, maar hij zegt wel: "Ik denk dan aan papa en dat het niet meer mag gebeuren". Vandaag zien ze samen hoe de fietsers van de woensdag finishen. "Het gevoel dat je hier krijgt, tussen al die mensen die weten wat kanker is, omdat ze er op de een of andere manier mee te maken hebben gehad, doet wel heel goed."

Langs de route staat Sofie, ze wacht op de binnenkomst van haar vader, die over een uur voor de tweede keer vandaag zal finishen. Waarom haar vader de berg opgaat? "Omdat mama vorig jaar is doodgegaan."

De berg lijkt een metafoor voor de ziekte, met dit verschil, dat de ziekte niet te bedwingen is en de berg wel. Soms zelfs zes keer. "We fietsen ons deze dagen kapot om iets tegen die ziekte te doen", zei één van de mannen van het eerste uur, Coen van Veenendaal dinsdagavond tijdens de inspiratie-avond in het Palais des Sports.

Bagagedrager

Maarten Peters en Margriet Eshuys zingen er voor 5000 man. "Dichter bij de hemel kom je niet", en als afsluiting het Alpe d'HuZeslied. De hele zaal zingt mee, tranen in de ogen. Het is de opmaat voor twee dagen afzien. Eerst met z'n allen stilstaan bij de vraag waarom ze dit allemaal doen. 25.000 mensen zijn er woensdag al. Er zullen bij elkaar 8000 fietsers en lopers naar boven gaan. Ieder met hun eigen gedachten, hun eigen doel en zoals ze het hier zeggen: "Op iedere bagagedrager rijdt iemand mee."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl